Bolek Zawadzki - Błękitny mały kwiat

Pamiętam tamten spacer do dziś jeszcze,
gdy pierwsze kwiaty wiosny kwitły w krąg.
Mówiłaś ciche słowa drżącym szeptem,
gdy brałem kwiaty z twoich drobnych rąk.

Błękitny mały kwiat
o dziwnej mocy,
błękitny mały kwiat
jak twoje oczy.
Pod niebem pełnym od gwiazd
przyrzekłaś, miła,
że żadna siła
już nie rozdzieli nas.
Znów widzę oczy twe,
znów śmiech twój dzwoni
i tulę się
do twoich dziewczęcych dłoni.

Już rok bez ciebie dzisiaj mija trzeci,
bo w różne strony rzucił nas zły los.
Stęskniony pragnę wybiec ci naprzeciw,
w twe oczy spojrzeć, twój usłyszeć głos.

Błękitny mały kwiat,
droga pamiątka,
błękitny mały kwiat,
most naszych spotkań.
Choć smutne przyszły dziś dni,
choć przyszła jesień,
wspomnienia niesie
kwiat, który dałaś mi.
Znów widzę oczy twe,
znów śmiech twój dzwoni
i tulę się
do twoich dziewczęcych dłoni.

I chociaż może nigdy nie powrócisz,
z nadzieją jednak łatwiej jest mi żyć.