Bongostan - Wyrwać z zapomnienia

Zabiorę, to co najlepsze zabiorę,
Pomysł na zmianę wczorajszego w dzisiejsze,
Jabłko i pomarańczy trzy, bongo i gitarę, starych butów parę, będę tańczył.

Pójdę tam, gdzie, będą mnie potrzebować,
cudze ręce, wyciągnę z zapomnienia zakurzone serce,
Ustalę stałą prostą, którą będę podążać po horyzont.

Bo nie mam nic na stałe i nie mam nic na trwałe.
Porfele pełne, potem puste rzewne myśli (uaa) zaduszne.
Czasem słowa uciekają, nie wiesz gdzie.
Miłość powita, w klatce umrze.

ref:
Bo to My, to My, to My, to My, to My,
Chcemy lepiej żyć, wyrwać z zapomnienia i,
dawać i otrzymywać szczęście, nie pragnąc, nie pragnąc nic więcej.
Bo to My, to My, to My, to My, to My,
Chcemy lepiej żyć, wyrwać z zapomnienia i,
dawać i otrzymywać szczęście, nie pragnąc, nie pragnąc nic więcej.

Słońce, pomarańcze, jest gorące,
ptaki są ulotne, a ich skrzydła unoszące,
do nieba, gdzie nie trzeba, na smutkach, próbować codziennego chleba (łojoj)
A te problemy nie zliczone, o mamony kupowane są butelki,
przechylone, z nich bąbelki, dla złagodzenia smutnej twarzy,
jak przeszkoda się przydarzy, to nie dla mnie takie szczęście.

Bo to My, to My, to My, to My,
chcemy lepiej żyć, wyrwać z zapomnienia i,
dawać i otrzymywać szczęście, chcemy dawać,
zgodnie sam, ważyć im każde pragnące serce.


ref:
Bo to My, to My, to My, to My, to My,
Chcemy lepiej żyć, wyrwać z zapomnienia i,
dawać i otrzymywać szczęście, nie pragnąc, nie pragnąc nic więcej.
Bo to My, to My, to My, to My, to My,
Chcemy lepiej żyć, wyrwać z zapomnienia i,
dawać i otrzymywać szczęście, nie pragnąc, nie pragnąc nic więcej.