Bonson - C.D.

Żył, żył, żył, żył jak we śnie jak w koszmarze żył wciąż, bo
w tym świecie przemoc była codziennością
co dzień z prośbą żeby go ogień dotknął
bo w tym świecie przemoc była koniecznością
urodził się od razu trafił do piekła
diabeł wiedział, że to jego następca
wiesz, to jego napędza
krew, morderstwa na rękach, pętla na zdjęciach
dzieciak, w jego oczach widać strach,smutek
w jego oknach słychać płacz i tą nutę
w jego krokach, kurwa
czuł, że to wszystko razem nie współgra
czuł się źle, w szkole, w domu, na ulicy
znowu czuł, że nic się nie liczy
ludzie zastygli kiedy puściły mu nerwy w szkole
przecież wiesz co zrobił wtedy w szkole
szukali go, on szukał samego siebie przecież
zamiast siebie znalazł ją i był pewien że te
oczy pokażą mu drogę
oddadzą mu to co jest przecież tak upragnione
jednak nie wytrzymał i często myślał
że to wszystko to fikcja
wiedział, że zostało mu nie wiele czasu jeszcze
coraz mniej czasu, myśli coraz więcej
czuł, że jest z nim coś nie tak po tych minutach w kościele
już więcej tutaj nie wejdzie, noc
biurko, północ, ciemny pokój wciąż
w kółko truł go lęk, niepokój
sięgał po broń napisał list wsadził lufę do ust
obudził się z krzykiem obok ona spała jak zawsze
a właśnie, wstawał świt nad miastem

Ohh to tylko sen tylko śniło się to
Ohh to tylko sen wiesz tylko śniło się to