Bownik - Kosodrzewina

Pogłaskała myśl
Umysł giętki
Draperie tej sukienki
Na piersiach, które zwykł opinać dres
Układają się
Źle

To koniec udręki
Linka napięta
Nikt już tu
Nie drwi
To tylko szelest prezentu
Zwijamy interes
Bez wdzięku

Bez wdzięku

Ty wiesz

I ja wiem

To już czas, ziom!
Gdy kłuje k o s o d r z e w i n a
Nieforemną pierś opinam
Płachtą
Pogubiłem się w godzinach
To mój świat
I moje ziomki!
Co byle mąkę
Nazywają
Kokainą

Po raz ostatni
Po raz ostatni

Idę dziś sam i
I kłaniam się przechodniom

Mały scyzoryk mam
Mały dynamit
W tylnej kieszeni
W mijane zerkam okna
Wszystko opowiem
Więc
Bądź spokojny
Wszyscy ufamy sobie!
Nie bój się złego
Choć nie jesteśmy sami
Wszystko opowiem
Bo wszyscy
Sobie ufamy

Wszyscy sobie ufamy

To już czas, ziom!
Gdy kłuje k o s o d r z e w i n a
Nieforemną pierś opinam
Płachtą
Pogubiłem się w godzinach
To mój świat
I moje ziomki!
Co byle mąkę
Nazywają
Kokainą

Po raz ostatni
Po raz ostatni

Gdy kłuje kosoderzewina

Nieforemną pierś opinam płachtą

Płachtą

Nazywają kokainą