Celldweller - Under my feet

A więc to tak smakuje cierpienie?
Kiedyś miałem tak wiele do powiedzenia...
Lecz teraz, jestem już u kresu
I w końcu spadam w dół zupełnie sam.
Zupełnie sam.

Nie dawałem gwarancji,
Że uda mi się rozpoznać swoją infekcję.
Nim nadszedł mój czas,
Ona była wszystkim, co udało mi się znaleźć.
Niezależnie od tego jak bardzo się staram, nie mogę się podźwignąć z ziemi.
Nie mogę powstać wyżej, niż są moje stopy.

Obietnice i życzenia są nic nie warte, skoro kieruję je do samego siebie.
Jeśli będę chciał więcej i więcej, to może w końcu uda mi się przejrzeć na oczy?

Te wizje nie są mi wcale potrzebne, bym pamiętał że umieram od środka.
Pragnę byś tu była, lecz to wciąż za mało, bym przestał umierać.

Nie mogę krytykować twoich życiowych powodów,
Lecz tak naprawdę, to brakuje ci ich.
Pragnę i marzę o tym, że kiedyś uda mi się znaleźć ich źródło.
By zrozumieć skąd się biorą.
By zrozumieć skąd się biorą.

Marzyłem o tym, lecz teraz padam przed tobą.
Nie mogę powstać wyżej, niż są moje stopy.
Bezskutecznie próbowałem ze wszystkich sił.
Potrzebowałem tego i, Boże, to naprawdę wszystko czego udało mi się dowiedzieć.
Niezależnie od tego jak bardzo się staram, nie mogę się podźwignąć z ziemi.
Nie mogę powstać wyżej, niż są moje stopy.

Tak oto to wygląda, frajerze.
I choć miałeś tak wiele do powiedzenia,
Jesteś teraz u kresu.
I w końcu spadasz w dół zupełnie sam.
Zupełnie sam...