Chór Dana - Marinella

Gdy jestem wśród przyjaciół grona
Kieliszków stuk rozgłośny śmiech
Piosenka twoja oddalona
Znajduje mnie tysiącem ech

I pośród licznych mych podróży
Nie widzę nic, już taki los
Prócz twoich oczu, twojej róży
Me serce drży i bije w głos

Marinella, dziewczyna z różą
Wspomnienia to za dużo
Tak mało, tak dużą

Czar nocy tej nieprzespanej
Wypędza krew z moich lic
Pieszczoty twe nie nazwane
I więcej nic, i więcej nic

Marinella, co mi zostało
Wspomnienia to za mało
Tak dużo, to mało


Ten tylko może mnie zrozumieć
Kto kochał tak, kto tęsknił tak
Że w tym stubarwnym ludzi tłumie
Tak sercu żal, tak sercu brak

Dziś słońce nie ma blasku dla mnie
A błękit jest to szary skłon
Głośnym śmiechem światu kłamię
Choć w sercu brzmi pęknięty dzwon