Chór Eryana - Humoreska op. 101, nr 7

Anemony bladosine
Pełne rosy masz u czoła
Leśna pani, elfie bladych lśnień
Lekko lecisz przez gęstwinę
Tam, gdzie echo ciche woła
Tam, gdzie letni wstaje dzień

Powiędną kwiaty, ziąb zetnie rosy
Wicher skrzydlaty zbieli bór
Nim śniegi spadną na twoje włosy
Tańcz, jak nęci pieśnią zdradną
Ptaków chór

Anemony bladolila
Pełne rosy masz u skroni
A u dłoni konwaliowy pęk
Śpiew słowiczy się przymila
Śpiewnie płacze, łzawo dzwoni
Tańcz, jak tańczy roześmiany jęk

Zadurzony w twym tańcu leśny gąszcz
Tańczą wilki, niedźwiedzie, wąż i chrząszcz
Przy tym tańcu łamańcu chwieją dęby się też
Z jaszczurkami na przedzie tańczy jeż

Brzoza donna się dziwi: a czegóżby nie tańczyć mi
Gdy sosennych sen igliwi taniec śni
Kiedy tańcem rusałczanym chwieje skrzydła i ptak
I w błękicie świetlanym wiatr śpiewa tak

Anemony rubinowe
Bladosine, bladolila
Masz u czoła pełne bladych ros
Świt ozłaca twoją głowę
I twym oczom się przymila
Wiatr rozwiewa rusałczany włos

Wiosenne tany prędko przeminą
Zwieją śnieżyce leśną dal
W błękit świetlany ranną godziną
Tańczą z sobą dwie siostrzyce
Sen i Żal