Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Cradle Of Filth
Cradle Of Filth - Godspeed On The Devil's Thunder
Godspeed On The Devil's Thunder
Tekst dodał(a): marzenus22
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Absinthe666
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Chantimmy
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
"This is the moment I go to God"
Burning like derision on the prism of night
Still squirming from the sermon, those determined parasites
Meant to overpower and bedizen his light
He paced his tower prison with a dissonant appetite
The moon was black
Devil may care
Three times he'd glared before his judges
Darkening there
With a Wormwood mind
And a gullet of poison
Asked
He thought the court a farce
His tongue as sharp as glass
A bastard to the last
This truth assassin...
..tautened his claws at the ruinous cast
Flexing vexation at clerics aghast
In uproar he caused the cross to be masked
And the hex of exile from God's Kingdom passed
Back in the mirror, shattered vanity died
The curse even clearer on the sanity side
Banished from the lavish tracts of paradise
From Heaven's shored poured to the sore divide
The moon was black
Devil may care
Their thunder sundered all his veils
Thickening there
His beligerent pulse
To a sickening crawl
Yes
He'd fostered wickedness
Fed vipers at his breast
Inflicted death's caress
So now to suffer...
He'd burn, discern
That his second turn
Would last for eternity
In reckoning flames
That night his plight marched in demented Parades
O'er a rainbow of black magic scars
The blood ran to fear, turned to torment in spades
Deep in the sleep of this heretic, barred
The nightmares were livid, occultist, depraved
His epiphany struggled to come
But dawn found him there, redemptive, prepared
Like Christ to Golgotha, his face to the sun
All fears were smeared
When Joan had appeared
In a shower of tears
Last vestige of innocence
Yearning for her vision of divinity
Of her miracles and dreamt lyrical deeds
He would meet her at the pyre as the fire kissed
And together they'd climb to God, entwined in bliss
Devil may care
He awed the court with a sworn confession
Quickening there
His radiant death
And acute renewal
Thus
The end was glorious
He went like Jesus trussed
To shadow and to dust
At the stroke of seven
And
With thieves at both his hands
The Reaper of these lands
Wept with holy plans
As he choked to heaven
Burning like derision on the prism of night
Still squirming from the sermon, those determined parasites
Meant to overpower and bedizen his light
He paced his tower prison with a dissonant appetite
The moon was black
Devil may care
Three times he'd glared before his judges
Darkening there
With a Wormwood mind
And a gullet of poison
Asked
He thought the court a farce
His tongue as sharp as glass
A bastard to the last
This truth assassin...
..tautened his claws at the ruinous cast
Flexing vexation at clerics aghast
In uproar he caused the cross to be masked
And the hex of exile from God's Kingdom passed
Back in the mirror, shattered vanity died
The curse even clearer on the sanity side
Banished from the lavish tracts of paradise
From Heaven's shored poured to the sore divide
The moon was black
Devil may care
Their thunder sundered all his veils
Thickening there
His beligerent pulse
To a sickening crawl
Yes
He'd fostered wickedness
Fed vipers at his breast
Inflicted death's caress
So now to suffer...
He'd burn, discern
That his second turn
Would last for eternity
In reckoning flames
That night his plight marched in demented Parades
O'er a rainbow of black magic scars
The blood ran to fear, turned to torment in spades
Deep in the sleep of this heretic, barred
The nightmares were livid, occultist, depraved
His epiphany struggled to come
But dawn found him there, redemptive, prepared
Like Christ to Golgotha, his face to the sun
All fears were smeared
When Joan had appeared
In a shower of tears
Last vestige of innocence
Yearning for her vision of divinity
Of her miracles and dreamt lyrical deeds
He would meet her at the pyre as the fire kissed
And together they'd climb to God, entwined in bliss
Devil may care
He awed the court with a sworn confession
Quickening there
His radiant death
And acute renewal
Thus
The end was glorious
He went like Jesus trussed
To shadow and to dust
At the stroke of seven
And
With thieves at both his hands
The Reaper of these lands
Wept with holy plans
As he choked to heaven
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie"To moment kiedy idę do Boga"
Płonący jak drwina przez pryzmat nocy
Nadal wijący się po kazaniu, te zdesperowane pasożyty
Obmyślały by obezwładnić i przyswoić jego światło
Przerwał swoją więzienną wieżę z porażającym apetytem
Księżyc był czarny
Diabeł może się przejmować
Trzy raz się przyjrzał zanim osądził
Mroczniejący tam
Z umysłem z piołunu
I łykiem trucizny
Spytany
Uznał sąd za farsę
Jego język tak ostry jak szkło
Bękart aż po krańce
Ten morderca prawdy...
...rozpostarł swoje pazury nad upadkiem poddanych
Przerażony uciążliwością duchownych
We wrzawie uczynił krzyż skrytym
I jarzmo wygnania z Królestwa Bożego przeminęło
Z powrotem w lustrze, zniszczona próżność zginęła
Czar nawet czystszym po stronie normalności
Wygnany z pełnych przepychu traktów raju
Z niebios wypędzony wygnany do bolesnego podziału
Księżyc był czarny
Diabeł może się przejmować
Ich błyskawica rozdarła wszystkie jego zasłony
Powiększając
Jego sprzedajny impuls
Aż po napawające ohydą pełzanie
Tak
On zaadoptował złowieszcze szaleństwo
Karmił żmije na swej piersi
Śmierci zadawał pieszczoty
Tak by teraz cierpieć...
On płonął, rozezny
Że jego drugi ruch
Trwać będzie po wieczność
W płomieniach wiecznego rozrachunku
Tamtej nocy jego usłużność maszerowała obłąkanymi paradami
Nad tęczą czarnych magicznych blizn
Krew biegła ku strachowi, zmieniała się w cierpienie w pikach
Głęboko w śnie tego heretyka, przedawnionego
Koszmary nocne były sine, okultystyczne, zdeprawowane
Jego epifania walczyła o nadejście
Ale zmierzch zastał go tam, odkupiciela, gotowego
Jak Jezus na Golgocie, jego twarz ku słońcu
Wszystkie lęki rozmyły się
Gdy Joanna się zjawiła
W strugach łez
Ostatni ślad niewinności
Tęskniąc za jej wizją świętości
Za jej cudami śnił liryczne dowody
Spotkałby ją na stosie jak ogień całowałby ją
I wspólnie wspięliby się ku Bogu, spleceni w błogosławieństwie
Diabeł może się przejmować
Podziwiał sąd przysięgłymi wyznaniami
Przyśpieszając tam
Swoją promienną śmierć
I ostre odnowienie
Tam
Koniec był pełen chwały
Szedł niczym Jezus zmartwychwstały
Ku cieniowi i prochowi
Z wybiciem siódmej
I
Ze złodziejami w obu jego dłoniach
Żniwiarz tych lądów
Płakał nad świętymi planami
Jak dławił się ku niebiosom
Płonący jak drwina przez pryzmat nocy
Nadal wijący się po kazaniu, te zdesperowane pasożyty
Obmyślały by obezwładnić i przyswoić jego światło
Przerwał swoją więzienną wieżę z porażającym apetytem
Księżyc był czarny
Diabeł może się przejmować
Trzy raz się przyjrzał zanim osądził
Mroczniejący tam
Z umysłem z piołunu
I łykiem trucizny
Spytany
Uznał sąd za farsę
Jego język tak ostry jak szkło
Bękart aż po krańce
Ten morderca prawdy...
...rozpostarł swoje pazury nad upadkiem poddanych
Przerażony uciążliwością duchownych
We wrzawie uczynił krzyż skrytym
I jarzmo wygnania z Królestwa Bożego przeminęło
Z powrotem w lustrze, zniszczona próżność zginęła
Czar nawet czystszym po stronie normalności
Wygnany z pełnych przepychu traktów raju
Z niebios wypędzony wygnany do bolesnego podziału
Księżyc był czarny
Diabeł może się przejmować
Ich błyskawica rozdarła wszystkie jego zasłony
Powiększając
Jego sprzedajny impuls
Aż po napawające ohydą pełzanie
Tak
On zaadoptował złowieszcze szaleństwo
Karmił żmije na swej piersi
Śmierci zadawał pieszczoty
Tak by teraz cierpieć...
On płonął, rozezny
Że jego drugi ruch
Trwać będzie po wieczność
W płomieniach wiecznego rozrachunku
Tamtej nocy jego usłużność maszerowała obłąkanymi paradami
Nad tęczą czarnych magicznych blizn
Krew biegła ku strachowi, zmieniała się w cierpienie w pikach
Głęboko w śnie tego heretyka, przedawnionego
Koszmary nocne były sine, okultystyczne, zdeprawowane
Jego epifania walczyła o nadejście
Ale zmierzch zastał go tam, odkupiciela, gotowego
Jak Jezus na Golgocie, jego twarz ku słońcu
Wszystkie lęki rozmyły się
Gdy Joanna się zjawiła
W strugach łez
Ostatni ślad niewinności
Tęskniąc za jej wizją świętości
Za jej cudami śnił liryczne dowody
Spotkałby ją na stosie jak ogień całowałby ją
I wspólnie wspięliby się ku Bogu, spleceni w błogosławieństwie
Diabeł może się przejmować
Podziwiał sąd przysięgłymi wyznaniami
Przyśpieszając tam
Swoją promienną śmierć
I ostre odnowienie
Tam
Koniec był pełen chwały
Szedł niczym Jezus zmartwychwstały
Ku cieniowi i prochowi
Z wybiciem siódmej
I
Ze złodziejami w obu jego dłoniach
Żniwiarz tych lądów
Płakał nad świętymi planami
Jak dławił się ku niebiosom
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):