Cryptopsy - Ominous

Oficerze, musicie mi wierzyć, nie zabiłem mojej żony. Proszę się uspokoić, proszę pana, zacznijcie od początku i powiedzcie nam, co stało się z Sophie.

Nasze bagaże były dokładnie spakowane, zebrane i przygotowane najważniejsze rzeczy. To była podróż poślubna, którą planowaliśmy od miesięcy. Kąpiel w gorących źródłach Kootenay Rockies, to było jej marzenie. Ziemia pod naszymi butami była wilgotna i kruszyła się, gdy wyruszyliśmy tamtego ranka. Długie, niesamowite cienie rozciągały się i czołgały w naszą stronę.

Prosty posiłek, gdy obóz został rozłożony. Po nim przytuliliśmy się do siebie przed ogniskiem. Gdy zapadła ciemność, staliśmy się jednością. Nasze subtelne jęki przebijały się przez noc i rozciągały się po ogromnych, nieznanych równinach.

Gdy nasz pot wysechł, przytuliliśmy się do siebie i odpłynęliśmy w sen. Szmer w oddali wyrwał mnie ze snu. Odwróciłem się w stronę Sophie, chcąc rozpocząć kolejną rundę, poruszony jej bezbronnością.

Ale pustka, którą emanujący, zaniepokoiła mnie, dopóki nie włączyłem latarki. Wszystko, co pozostało z mojej żony, to zakrwawiony górny tors, rozszarpany i poszarpany.

To wtedy usłyszałem to po raz pierwszy, złowieszcza czarna bestia. Wyła i jęczała tuż poza zasięgiem wzroku. Potem nic przez minutę, aż włochate stworzenie zaatakowało ponownie. Wracało po to, co zostało z Sophie.

Trzęsąc się nagi i pokryty jej krwią, odpłynąłem, czekając na świt. Wtedy obudziłem się na wasze krzyki. Proszę, oficerze, musicie mi uwierzyć.