Czesław Niemen - Jakże człowiek jest piękny

Jakże człowiek jest piękny, kiedy się opiera
burzom, co wszystko łamią, a jego nie ugną
Jakże człowiek jest piękny, gdy w niebo spoziera
Jakże człowiek jest silny,chociaż jest tak nagi...
Tak w piaski wczepiony
jak jałowiec na lute mrozy wytrzymały...

Urodzić się gdzie ziemia jałowa to znaczy
tytuły poematów... Jak ogromne drzewo
mogła być jego poezja...
Nie pierwszy
poeta tu umiera młodo. Gdyby z wierszy
tych najbardziej mistrzowskich ktoś umiał zbudować
potęgę tego kraju...
Oni wiedzieli wtedy, że nie czas rachować
ile talentów pada w każdej tyralierze...
Naiwni byli i wierzyli szczerze
że najważniejsi zawsze w tym kraju żołnierze
że jeśli amunicji nie ma - trzeba bombardować,
strzelać do wroga brylantami...
Oto ona - kraj krzyżów,
ojczyzna moja, skąd Anhelli leciał na przestwór szeroki...
czasem znak tylko jak ostatnia płonąca litera
w kamieniu wydrapana...
Jakby tam umierał
człowiek z samego ognia...
On nie musiał patrzeć
On wie o Polsce prawdę, którą napisali poeci.