Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Deus Mortem
Deus Mortem - Krwawy Świt
Krwawy Świt
Tekst dodał(a): Greg2103
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Zofia2507
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Greg2103
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
W noc iluzji,
Otępiały, w martwocie niebytu trwam.
W lśniących niebiosach, w dawnym blasku gwiazd
Daremnie szukam żaru światłości.
Zagubiona dusza w nędzy snuje się
Skłonna w tej bezkresnej otchłani przeminąć, jak sen.
Oto widmo udręki powraca.
Krew zatruta przez nostalgii jad.
Martwych więzi rozrzucam popioły.
Gnany przeszłości cieniem, po wodach Styksu dryfuję bez celu.
Gdy morderczy duch harmonii nęka dom,
Znów przekraczam Trójkąt Płomieni.
Amok myśli wiedzie w krąg otwartych ran.
W pogardzie do świata, z klątwą na ustach przemierzam Noc.
Gdy zatracam się, otchłań ściąga mnie na dno
Tam skryty mrok echem wspomnień wbija cierń
W szarym zwierciadle strupieszała twarz
Promienna mądrością, którą niesie ból
Oto Blask! Oto Dar, który łaskę fałszywą zetrze na proch
Rozpalając w sercu płomień Diabła.
Ogień oczyszczenia wznosi się,
Trawiąc królestwo, w którym słabość jest cnotą przegranych.
Rwące rzeki żłobią Piekła dno
Grzebiąc przeszłość w upiornej topieli.
Otchłań wyjącą krwią nasycam,
Gdy siła niezłomnej woli rozdziera materii gęstwinę.
Jam jest zaranie, krwawy świt…
Jam żywy ogień pogardy. Na ludzkie ścierwo spluwam sącząc nektar ze źródła Lethe.
Otępiały, w martwocie niebytu trwam.
W lśniących niebiosach, w dawnym blasku gwiazd
Daremnie szukam żaru światłości.
Zagubiona dusza w nędzy snuje się
Skłonna w tej bezkresnej otchłani przeminąć, jak sen.
Oto widmo udręki powraca.
Krew zatruta przez nostalgii jad.
Martwych więzi rozrzucam popioły.
Gnany przeszłości cieniem, po wodach Styksu dryfuję bez celu.
Gdy morderczy duch harmonii nęka dom,
Znów przekraczam Trójkąt Płomieni.
Amok myśli wiedzie w krąg otwartych ran.
W pogardzie do świata, z klątwą na ustach przemierzam Noc.
Gdy zatracam się, otchłań ściąga mnie na dno
Tam skryty mrok echem wspomnień wbija cierń
W szarym zwierciadle strupieszała twarz
Promienna mądrością, którą niesie ból
Oto Blask! Oto Dar, który łaskę fałszywą zetrze na proch
Rozpalając w sercu płomień Diabła.
Ogień oczyszczenia wznosi się,
Trawiąc królestwo, w którym słabość jest cnotą przegranych.
Rwące rzeki żłobią Piekła dno
Grzebiąc przeszłość w upiornej topieli.
Otchłań wyjącą krwią nasycam,
Gdy siła niezłomnej woli rozdziera materii gęstwinę.
Jam jest zaranie, krwawy świt…
Jam żywy ogień pogardy. Na ludzkie ścierwo spluwam sącząc nektar ze źródła Lethe.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie"Bloody Dawn"
In the night of illusion,
Numb, I remain in the deadness of non-existence.
In the shining skies, in the former glow of stars,
I vainly seek the heat of light.
A lost soul in misery wanders,
Prone to vanish like a dream in this boundless abyss.
Behold, the specter of torment returns.
Blood poisoned by the venom of nostalgia.
I scatter the ashes of dead bonds.
Driven by the shadow of the past, I drift aimlessly on the waters of Styx.
When the murderous spirit of harmony torments the home,
I cross the Triangle of Flames again.
A frenzy of thoughts leads to the circle of open wounds.
In disdain for the world, with a curse on my lips, I traverse the Night.
When I lose myself, the abyss pulls me to the bottom,
There, hidden darkness echoes memories, piercing with a thorn.
In the gray mirror, a face withered by time,
Radiant with wisdom that brings pain.
Behold the Shine! Behold the Gift, which will crush false grace to dust,
Igniting the flame of the Devil in the heart.
The fire of purification rises,
Consuming the realm where weakness is the virtue of the defeated.
Raging rivers carve the bottom of Hell,
Burying the past in the ghastly depths.
I saturate the howling abyss with blood,
As the strength of unwavering will tears through the density of matter.
I am the dawn, the bloody sunrise...
I am the living fire of contempt. I spit on human carrion, sipping nectar from the source of Lethe.
In the night of illusion,
Numb, I remain in the deadness of non-existence.
In the shining skies, in the former glow of stars,
I vainly seek the heat of light.
A lost soul in misery wanders,
Prone to vanish like a dream in this boundless abyss.
Behold, the specter of torment returns.
Blood poisoned by the venom of nostalgia.
I scatter the ashes of dead bonds.
Driven by the shadow of the past, I drift aimlessly on the waters of Styx.
When the murderous spirit of harmony torments the home,
I cross the Triangle of Flames again.
A frenzy of thoughts leads to the circle of open wounds.
In disdain for the world, with a curse on my lips, I traverse the Night.
When I lose myself, the abyss pulls me to the bottom,
There, hidden darkness echoes memories, piercing with a thorn.
In the gray mirror, a face withered by time,
Radiant with wisdom that brings pain.
Behold the Shine! Behold the Gift, which will crush false grace to dust,
Igniting the flame of the Devil in the heart.
The fire of purification rises,
Consuming the realm where weakness is the virtue of the defeated.
Raging rivers carve the bottom of Hell,
Burying the past in the ghastly depths.
I saturate the howling abyss with blood,
As the strength of unwavering will tears through the density of matter.
I am the dawn, the bloody sunrise...
I am the living fire of contempt. I spit on human carrion, sipping nectar from the source of Lethe.
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
2024 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Wykonanie oryginalne: |
Deus Mortem |
| Płyty: |
Thanatos |
Komentarze (0):