Diaura - Lily

Śmieję się trzymając bukiet białych kwiatów
Nawet teraz wciąż czuję czuję dotyk tych palców i ust

Poznając radość z bycia kochanym stałem się zbyt słaby
Cały świat stracił kolory i kruszy się jak rozsypany piasek

Krajobraz bez ciebie strąca się w wszędzie prowadzącą spiralę
Melodia deszczu łez zagłuszyła moje pożegnanie

Noc rozciąga swe dłonie, a ja odwróciłem wzrok
Bardziej niż samotności boję się poranka, gdy o tobie zapomnę

W tym ograniczonym czasie, ludzie wciąż spotykają się i rozstają
Nawet jedność jest czymś, czego uczucia nie mogą przeciąć

W przemalowanej na biało scenerii, nawet jeśli zniknę razem z tobą,
Wciąż będziesz niezmiennie żyć w moim sercu

Noc rozciąga swe dłonie, a ja odwróciłem wzrok
Bardziej niż samotności boję się poranka, gdy o tobie zapomnę

Jeśli się obudzisz, będę trzymać twoją dłoń
Chcę jeszcze raz zobaczyć twój spokojny i cierpiący uśmiech

Związana czerwona nić unosiła się w powietrzu
Ale teraz nie pozwolę, bo ktokolwiek na świecie jej dotknął

Noc rozciąga swe dłonie, a ja odwróciłem wzrok
Bardziej niż samotności boję się poranka, gdy o tobie zapomnę

Jeśli się obudzisz, chcę żebyś posłuchała pewnej piosenki
Piosenki o białych kwiatach, słodkich marzeniach, śnie i o kołyszącym się odłamku „kocham cię”