Dudek P56 - Między piekłem a niebem

Dziś wchodzę w to oto ciało i narzucę ci mój rytm.
Dawaj człowieku, pierdol ten świat obłudy.
Widzisz że wszystko tracisz, nie czekaj, zrób coś, powiedz.
Bądź pierwszy i daj se wmówić że to jest o Tobie.
Chuj, jest jak jest i niech tak będzie.
Wyjebane we wszystko, trzeba stracić na wejście.
Trzeba i w tym momencie głowa tak tu mówi.
Zapomnij dziś o wszystkim i staraj się pogubić.
Polubić już się nie da ciebie więc po co ci szczęście.
Masz oddać wszystko, będziesz słyszał to częściej.
To ty i zawsze wszystko było twoją winą.
Patrz w lustro i budź się już codziennie z bladą miną.
Nazwijmy to lawiną, i tak ci się nie wiedzie.
Spokojnie, tak jak na wojnie Lucyfer na przedzie.
Dziś odbierze ci wszystko, tak pomoże ci w biedzie.
I zgodzisz się, nakręci cie na to przy obiedzie.

To wola boska jak życie się potoczy.
Między piekłem a niebem, wojna, sen proroczy.
Widzisz, nie chce byś miał czysto w głowie w klipie.
W czasie gdy Lucyfer życie z sierpem sypie.

Nie możesz słuchać tego co jest tylko kłamstwem.
Nie możesz brać do siebie kłamstw, daj sobie szanse.
Wiem, ludzie to ludzie, każdy jest inny.
I ty masz w sobie coś, odrzuć złość do innych.
Idź swoją drogą jak szedłeś do tej pory.
Powtórzę, masz coś w sobie, jesteś faworyt.
Omiń horrory, choć wiem że nie jest lekko.
Są lepsze myśli, Archanioł słowo szepnął.
Niech mówi, mówi - ludziom potrzeba nieba.
Każdy dąży do szczęścia, więc nie mów że go nie ma.
Bo jest, lecz skitrał go skurwysyn pod pazuchą.
Pojawia się, podpala wszystko kiedy w lesie sucho.
Susza, susza - i tak nie może być.
Po to się urodził człowiek żeby mógł tu chociaż żyć.
Chociaż centymetr nadziei na milimetr procent mały.
Jesteś kimś, musisz iść, człowiek nie jest doskonały.