Fatum - Płomień Wspomnień

Na płomień wspomnień kłade otwarte rany
niechaj ogień je porwie kurwa zostały ślady
(tłuczona szyba)

Szczątkami odbicia skracam pole widzenia
unikat w prezencie dla źrenic kolekcjonera
Nie chce być jak charls ray chce tylko nie patrzeć
jak kolejny raz przez znamiona rozum trace
niech to szlag to nie brajl ale
dotyk wyczyta z zabliźnionych ran żale
tak paradoskalnie z losu ironią
receptory karcąc obłędu bym dotknął
zdjęcia,pamiątki witam się z amnezją.

ref,setki zdjęć tak mało wrażeń
setki zdjęć smutkiem zalane
na płomień wspomnień kładę fotografię
obracam w pył to co marne

Pozbawiona szczęścia twarz kamienna
poszukuje cienia chwili zapomnienia
czarnych obrazów bez duszy bez serca
bez bólu cierpienia ciężaru wspomnień
bez pętli na szyi bez noża na gardle
bez samobójczych myśli bez tego co marne
boże pozwól spoważnieć
nie daj zwariować od własnej krwi przelanej
na papier niechaj choć raz łzy
spłyną na uśmiech nie będą czymś złym
obracam w dym fotografie
pamiątki po monotonnym koszmarze
uciekam od zarysu zdarzeń
od błędów od obłedów od win
wrzucam w ogień klisze złych dni
odchodzę w cień przyszłość niech się prześwietli


więc rozpalam ogień wrzucam w niego przeszłość