Felicjan Andrzejczak - Już się nie poprawię

Chociaż Cambridge mózg mógłbym jeszcze mieć,
to wybrałem luz, nie chcę żyć na pięć.
Pan mnie nie rozumie, bo, pan zamiast złota widzi we mnie zło.
Jednym słowem: cześć, będzie nowy teść!

Gdy bez „em-gie-er", jej nie jestem wart,
byłoby nie fer, gdybym jutro wpadł?
Nie ma sprawy, mogę zwiać, sam dobrze nie wiem, na co mnie stać.
Ale stać na dnie? Wie pan, raczej nie!

Już się nie poprawię, wpadłem w taki trans, w którym sobą rzeźbię Jej czas.
Już się nie poprawię, miałem szczęście raz.
Boso i na trawie Ona, obok ja, już się nie poprawię za dnia.
Szczęścia nie poprawi, kto je zna.

[solówka]

Gnam do przodu jak lodołamacz serc,
coś tam w sobie mam, coś tam we mnie jest.
Geometrię pary ciał, potrafię wrzucić w ostry szkwał.
Ona o tym wie, no i kocha mnie.

Już się nie poprawię, wpadłem w taki trans, w którym sobą rzeźbię Jej czas.
Już się nie poprawię, miałem szczęście raz.
Boso i na trawie Ona, obok ja, już się nie poprawię za dnia.
Szczęścia nie poprawi, kto je zna.

[solówka]

Kocha mnie!

[solówka]

Ona o tym wie, ona o tym wie, ona o tym wie, no i kocha mnie.