Filip Kirkorov - Галки

Rzeka przeciekała pod asfaltem,
Ja śpiewałem to tenorem, to altem,
A ty mi znajomą wydałaś się
I natychmiast serce do serca przywiązało się.
Szedłem, nieznanymi bulwarami brodziłem
Dozorca szeroką ulicę zamiatał,
To śmiała się, to milczała
Coś cichutko nuciła
"Kobieta, która śpiewa"

Kawki, ptaki, jak ludzie
Widzą słońce na talerzu
Szkoda, że ja nie kawka
Latalibyśmy wszędzie
Kawki - dumne ptaki
Do stada im nie przybić
Szkoda, że ja nie kawka
Latalibyśmy wszędzie.

Łatwo, wysoko niewymuszenie lecę
To albo sen, choć tak jakbym nie spał
Jak my s tobą podobni, popatrz
Widzisz w niebie tylko dwójkę - ot tak
Ty - na zachód, ja - na wschód
Nic nie szkodzi.
Ty w Paryżu, ja w Marsel.
My tak rzadko widujemy się z tobą
Tylko widzisz, w niebie dwoje
Ja i "kobieta, która śpiewa".

Kawki, ptaki, jak ludzie
Widzą słońce na talerzu
Szkoda, że ja nie kawka
Latalibyśmy wszędzie
Kawki - dumne ptaki
Do stada im nie przybić
Szkoda, że ja nie kawka
Latalibyśmy wszędzie.