Flatsound - Hands

Zawsze podobało mi się, jak wyglądały twoje ręce
I nie tylko w porównaniu z moimi
To były ręce artysty
Zrogowaciałe od budowania ścian i
Ze skórą pokrytą gliną pękającą po wyschnięciu
Widzisz, mam dwie myśli
Zanim dotknę czyichś rąk
Czy są delikatne? Mam nadzieję, że nie
Nie za delikatne
Bo cztery lata temu wpadłem w dziurę
Więc w momencie, w którym mnie dotykają
Zastanawiam się czy są wystarczająco silne
Aby pomóc mi wydostać się na górę
I czy są zimne? Boże, mam nadzieję
Bo moje są tak zimne,
Że za każdym razem gdy ktoś ich dotyka,
Pyta czy coś jest nie tak
Wiem, że większość ludzi ma ściany, ale
Po prostu nie sądzę, że moje są takie same
Ty się ukrywasz,
Ja próbuję uciec,
Ja jestem wewnątrz jaskini
Starając się zachować wspomnienie
Tego, gdy po raz ostatni widziałem światło dzienne
I powiedziałem ci że to, gdzie jestem, było trwałe
A ty powiedziałaś mi, żeby dać temu czas, bo nic nie jest
Ale w momencie, w którym dotknęły się nasze ręce, czułem, jak coś zaskoczyło
Bo były silne
Z mocą aby wbić paznokcie w ziemię
I sprawić, że świat nagle się zatrzyma
I były zimne
Jak metalowe zębate koła i szklana osłona
Konstruujące zegar
I wiem, że nie poruszam się wystarczająco szybko
Wiem, że tyle czasu już nas ominęło
I wiem, że frustrujące musi być stanie na przeciwko
Kogoś, kto obiecuje, że się poprawi
Bez popierających tego dowodów
Ale musisz mi zaufać
Przeszłość jest szpetna
Ale uda mi się dostać się na drugą stronę, tak długo jak będę wiedział,
Że gdy tam dotrę, będę miał kogoś
Proszę, wiem, że potrafię tego dokonać
Tylko potrzebuję następne pół miesiąca
Mogę się z tego wygrzebać
Po prostu potrzebuję, aby nasze ręce się dotykały

Mówiłaś, że zawsze będziesz szukać mnie w tłumie,
Z taką samą gorliwością, z jaką dziecko szpera w zgubach*
Szukając czegokolwiek, czego wydawało się brakować
Nigdy nie biorąc pod uwagę co się stanie, gdy przestaniesz
Tak, jakby moment, w którym przestajesz szukać przedmiotu
To moment, w którym przestaje być zagubiony
Rozumiem, było ci zimno
Ale chciałem być czymś więcej niż tylko płaszczem
Lgnącym do ciała, do którego trzymania nigdy nie byłem stworzony
Albo lustrem w które patrzysz, gdy twoje odbicie
Przestaje przypominać znaną ci osobę
Wiem, że znasz uczucie nowych ubrań,
Ale wiesz jak to jest,
Leżeć na dnie pudła każdej nocy
Odtwarzając fantazję zimnych rąk sięgających do środka,
Aby zabrać cię do domu?

Powiedziałaś, że czułaś się zagubiona, gdy byłaś znaleziona
Śmierć naszych rąk na twojej kanapie
Była narodzinami odkrycia
Że czyjeś inne ręce
Mogły także być zimne
I w nagłym pośpiechu
Pomyślałem o wszystkich rękach,
Które mogłyby pomóc mi zbudować dom
I żadne z nich nie wyglądały jak twoje

*lost and found- biuro rzeczy znalezionych lub też właśnie 'rzeczy znalezione'