Foreground Eclipse - Noble

Proszę, przestań już płakać... Co mam jeszcze zrobić, byś mi wybaczył?
Twoje pragnienie - to moja wina! Zostawiłam ciebie tutaj
W tej studni... Cóż, wiem że byłam szczęśliwa, nie wiedząc nic o świecie na zewnątrz
Szukam, ale kim ty jesteś, by tak mnie przeszywać?

Kiedy uśmiechałeś się
Twój uśmiech był taki olśniewający
I znajdę sposób, byś dalej był szczęśliwy
Nieważne, jak długo mi to zajmie

Nie trzymaj wszystkiego w sobie
Nie bój się już więcej

Zaciskając swoje powieki, cicho modle się
By ci którzy odeszli, spoczęli w pokoju
By zostały zbawione serca, które nie zauważyły
By nastąpił cud następnym razem, gdy się spotkamy

Ciągle szukając mojej jedynej zguby, błąkam się bezskutecznie
Lecz teraz na pewno! Odwracam się - jak długo to zajmie?
I bardziej się wspinam, tym bardziej się poświęcam, im wyżej sięgam, tym niżej spadam
Ale czy to co po sobie zostawiłam, ta rzecz w tym pudełku - była ciepła, czy też zimna?

Bez końca, przecinając wiele początków i zakończeń
Raz widziałam wątłe światło - lecz nigdy go nie zapomnę
Nigdy go nie zostawię, zakorzeniłam jego płomień w sobie
Jeśli nic mi się nie uda, to przynajmniej to światło trwa

Wiążąc razem wszystkie kawałki, zobaczyłam odpowiedź
Nasze dłonie trzymające się nawzajem, całe we łzach
"Wiem teraz, że jeśli w siebie uwierzymy, nastąpi cud"
Wszyscy byliście dokładnie obok mnie

Każdy, nawet ja, ma prawo być szczęśliwym
Nie ważne ile potrwa szukanie tego szczęścia
Nie jest to ważne, bo nadal nie ma nas wszystkich
Odnowię całe szczęście które nas łączyło, aż do teraz