Frank Zappa - Muffin man

Muffinowy człowiek siedzi przy stole w kuchni wewnątrz laboratorium użytku muffinów...
Sięgając po przydużą chromową łyżkę zbiera on intymną ilość wysuszonych pozostałości muffina
i odsuwając swój scapular [część kości łopatki] przystępuje do wrzucenia tychże do wnętrza swej koszuli...
Odwraca się do nas i mówi:

Niektórzy ludzie lubią bardziej babeczki. Mnie z kolei niewiele one obchodzą!

Arogancko skręcając sterylne płótno osłony w pełni doliczonej do rachunku polewy namaszczenia utensyliów przedpierdza [przedkłada] on kwarto-uncjową zieloną rozetkę (oh ah Ble
Fuj... Spróbujmy jeszcze raz...!) przedpierdza on kwarto-uncjową zieloną rozetkę w pobliżu wierzchołka gęstego lecz promiennego muffina swego własnego projektu.
Później mówi:

Niektórzy ludzie... Niektórzy ludzie lubią babeczki ekskluzywnie, podczas gdy ja sam mówię
nie ma niczego lub nawet powinno być niczego tak wyniesionego ponad na bosko szarej twarzy
Ziemi jak książę jedzenia... Muffin!

Dziewczyno myślałaś, że on był mężczyzną
Lecz on był muffinem
On pałętał w koło się dopóki nie odkryłaś, że
on nie wiedział niczego

Dziewczyno myślałaś, że on był mężczyzną
Lecz on był maskonurem
Żadne płacze nie są słyszane nocą
Jako skutek jego opychania się

Bruce Fowler na puzonie, Napoleon Murphy Brock na saksofonie tenorowym,
i wokalu prowadzącym, Terry Bozzio na bębnach, Tom Fowler na basie, Denny Walley na slide, George Duke na klawiszach, Kapitan Beefheart jako wokal oraz na saksofonie sopranowym i madness. Dziękuję bardzo za przyjście na koncert dzisiejszej nocy. Mam nadzieję, że czerpaliście z tego przyjemność. Dobrej nocy. Austin, Texas, gdziekolwiek jesteście.