Franky - Lustracja

FRANKY | lustracja

Intro

Tam przed lustrem nie wiem kto to jest
Moja twarz, jak zlepek nie moich twarzy
A serce pełne nadziei, wciąż iskra w oku lśni...

I

Wolę nie wiedzieć czemu
Mam wszystko to co złe
Na wyciągnięcie ręki
A na drodze ku dobremu
Coś ciągle na boki rwie, jak prąd
Lustrzanym odbiciem jestem
I tak nieporadnie brnę
Po dnie... I nie odbijam się...
Śmiesznie, nie?
Nie.

Ref.

Tam przed lustrem nie wiem kto to jest
Moja twarz, jak zlepek nie moich twarzy
A serce pełne nadziei, wciąż iskra w oku lśni
Tam przed lustrem nie wiem kto to jest
Ale wiem, ta twarz to nie ja

II

Chcę się dowiedzieć tego
Czy w ogóle coś tam jest
Po drugiej stronie rzeki
Bo jeżeli coś dobrego
Chcę wiedzieć, że dla mnie też
Lustrzanym odbiciem jestem
To z powiek mi spędza sen
Chyba nie... Nie może być że jest
Aż tak źle? Nie wiem
Nie wiem...

Ref.

Tam przed lustrem nie wiem kto to jest
Moja twarz, jak zlepek nie moich twarzy
A serce pełne nadziei, wciąż iskra w oku lśni
Tam przed lustrem siebie pytam więc
Czy to światło to ja?

Ref.

Tam przed lustrem prawdę skrywał cień
Że to czas wśród dawnych bruzd mojej twarzy
Za oczy pełne nadziei, o tę iskrę wciąż się bić
Tam przed lustrem siebie pytam więc
Miałbym zgasnąć? Nie ja...