Gabrielle Aplin - Home

Jestem pływającym feniksem,
Rybą, którą nauczono latać,
I choć zawsze byłam córką,
Pióra są przeznaczone niebu.
Więc pragnę, pragnę coraz bardziej,
Nadejścia pobudzenia,
Po prostu wolę budzić zamieszanie
Niż leżeć na jego ostrzu

Z każdą małą porażką
Poczekam, na uspokojenie wód
Zabierz mnie do jakiegoś prawdziwego miejsca...

Bo mówią, że dom jest tam, gdzie przynależy twoje serce
Jest tam, dokąd udajesz się, kiedy czujesz samotność
Jest tam, dokąd zmierzasz, by rozprostować swe kości
To nie tylko miejsce, gdzie w wytchnieniu kładziesz głowę
To nie tam, gdzie ścielesz łóżko
Tak długo, jak jesteśmy razem, nieważne, gdzie znajduje się taki dom...dom...(x4)

Więc kiedy moje rany się zagoją,
A ja poczuję większą śmiałość,
Na mym ramieniu spocznie otucha,
A ja przestanę zamartwiać się o przyszłość.
Zawsze będziesz ze mną,
Będę mieć cię w swoich myślach,
Lecz widzę światełko w mroku
I nigdy się nie dowiem, jeśli nie spróbuję

Z każdą małą porażką
Poczekam, na uspokojenie wód
Zabierz mnie do jakiegoś prawdziwego miejsca...

Bo mówią, że dom jest tam, gdzie przynależy twoje serce
Jest tam, dokąd udajesz się, kiedy czujesz samotność
Jest tam, dokąd zmierzasz, by rozprostować swe kości
To nie tylko miejsce, gdzie w wytchnieniu kładziesz głowę
To nie tam, gdzie ścielesz łóżko
Tak długo, jak jesteśmy razem, nieważne, gdzie znajduje się taki dom...dom...(x4)

Bo mówią, że dom jest tam, gdzie przynależy twoje serce
Jest tam, dokąd udajesz się, kiedy czujesz samotność
Jest tam, dokąd zmierzasz, by rozprostować swe kości
To nie tylko miejsce, gdzie w wytchnieniu kładziesz głowę
To nie tam, gdzie ścielesz łóżko
Tak długo, jak jesteśmy razem, nieważne, gdzie znajduje się taki dom...dom...(x4)