Gibbs - Joan Miro

rysuje świat swój
tylko tu mogę już oddychać, oddychać
nie potrzebuję blasku
w cieniu schowany by promienie
omijać, omijać
dotyka nas chłód znów
zatraćmy się w tańcu
na miliony czarów wysterczał jeden
by poranek spokojny powitać

to tylko myśli, których nie puszczać w obieg
w mojej krainie jeszcze będzie panował porządek
możesz mi mówić bogacz, odkąd poszedłem na swoje
bo cenie sobie spokój
odkąd nie rządzi mną człowiek
i nie chodzę na imprezy
a mam w życiu wieczne party
jestem głodny muzy
ale wierzcie, nienażarty
zobaczymy jakie życie rozda nam karty
czekam na same asy
bo z damami nie po drodze w naszej talii

kaszmir
bądź piękna jak kaszmir
postaraj się tylko w moim świecie mnie nie zabij
mam tu długą listę ludzi, którzy chcieli zranić
a nazwiska na niej widnieją jzu długimi latami
także poczekaj za murem
albo spróbuj mnie ocalić
zbudowałem twierdze
ale nie wyjdę z niej sam
na razie mi tu dobrze, póki widzę swój horyzont
tylko nie czekaj na moment
gdy krzyknę wrót u bram
a póki co

rysuje świat swój
tylko tu mogę już oddychać, oddychać
nie potrzebuję blasku
w cieniu schowany by promienie
omijać, omijać
dotyka nas chłód znów
zatraćmy się w tańcu
na miliony czarów wysterczał jeden
by poranek spokojny powitać
rysuje świat swój
tylko tu mogę już oddychać, oddychać
nie potrzebuję blasku
w cieniu schowany by promienie
omijać, omijać
dotyka nas chłód znów
zatraćmy się w tańcu
na miliony czarów wysterczał jeden
by poranek spokojny powitać

Nie zawodzę jakbym by ostatnim
Nie ma dla mnie map
Sam wytyczam swoje ścieżki
W mojej krainie lodu przyjaciele łatwopalni
Zostało tu kilku którzy nie zawiedli
A spokój mnie odwiedza nocą tylko kiedy śpię
Bo zanim zasnę lubie myśleć o tym ze mam szczęście
Bo kiedy ty słodko śpisz
Ja czekam na nowy tlen
Odkąd nie oddychamy tym samym powietrzem

Nie wiem ile mamy dni
W moim świeci eto nie ważne
Ile mamy krwi
Skoro same blade twarze
Na zegarach jest pył
Nie patrzę na zegarek
Zniknie twój charakter
to tylko tak nawiasem

Jak tylko koloruje świat
Myśli czarno białe
Numer za numerem
Ciągle pisze swój testament
Na wieki wieków amen
Tylko tutaj mogę być z wami na zawsze

rysuje świat swój
tylko tu mogę już oddychać, oddychać
nie potrzebuję blasku
w cieniu schowany by promienie
omijać, omijać
dotyka nas chłód znów
zatraćmy się w tańcu
na miliony czarów wysterczał jeden
by poranek spokojny móc powitać
rysuje świat swój
tylko tu mogę już oddychać, oddychać
nie potrzebuję blasku
w cieniu schowany by promienie
omijać, omijać
dotyka nas chłód znów
zatraćmy się w tańcu
na miliony czarów wysterczał jeden
by poranek spokojny powitać