Henryk Rejmer - Po ataku

Najdroższa ma,
Jakże chciałbym przytulić cię znów.
W wojny piekle wśród jazgotu kul,
Znieść mój ból i się nie bać.
Wczoraj był szturm,
Z butelkami ruszyłem na czołg.
Nazbyt blisko podszedłem, o krok,
Że już bliżej nie trzeba.

Ref; Teraz jest noc,
Ja w piwnicy wśród zjaw.
W blasku świec widzę syna i ciebie.
Powstańczy los,
Jak liść z dębu strącony przez wiatr,
Tu nad Wisłą do stóp moich spadł,
Był jak orzeł na niebie.

Najdroższa ma,
Nie rozpoznasz mnie ty, ani brat.
Bo płomienie spaliły mi twarz.
Spłonął dom, czołg i drzewa.
Jedyna ma,
Niech mój ojciec i syn dowie się,
Że nie mamy odwrotu, bo gdzie,
Brak nam broni i chleba.

Najdroższa ma,
Nie rozpaczaj, bo szkoda twych łez.
Za ojczyznę przelewam swą krew.
I za wolność kochaną.
Jedyna ma,
Wojna minie, urośnie nasz syn,
Świat się zmieni i wyschną twe łzy,
I zagoją się rany.