Ignacy Gogolewski - Jak ja za tobą tęsknię

Wiem, nie można tak ciągle być razem,
wiem, że sama odjeżdżasz tym razem.
Jedź, bo jesień zapala już głogi
i do drogi
już daje ci znak.

Obłokami odetchniesz nareszcie,
moja miłość nie trzyma w areszcie.
Jedź, choć siebie tam z tobą nie widzę —
tak się wstydzę,
powiedzieć ci, jak…

Jak ja za tobą tęsknię, tęsknię,
bezradnie i niemęsko,
tęsknotą, co tęsknotą jest mniej,
a bardziej moją klęską.

Na zawsze ciebie tracę,
gdy cię na chwilę żegnam;
bezsennym strachem płacę
za dotykanie piękna —
po każdy nowy świt
przez mękę brnę i wstyd…

Kiedy wrócisz, to w sobie znów stłumię
radość, której i tak nie zrozumiesz.
Ot, wróciłaś po prostu i nie wiesz,
że ja ciebie
odzyskać mam znów.

Że po dniach, które z takim szły trudem,
witam cię jak wróconą mi cudem,
żeby nowej się uczyć tęsknoty,
która od tych
zaczyna się słów:

Że ja do ciebie tęsknię, tęsknię
i wtedy, gdy splecione
na karku znów mam twoje ręce,
twój oddech znowu chłonę.

Przez włosów twoich gęstwę,
przez twoich ramion lekkość
do tego w tobie tęsknię,
co zawsze jest daleko —
za krokiem stawiam krok
i ciągle dal i mrok…

Na zawsze ciebie tracę,
gdy cię na chwilę żegnam;
bezsennym strachem płacę
za dotykanie piękna —
po każdy nowy świt
przez mękę brnę i wstyd…