IJsrijk - Mijn assen hart

Elken dag weer in dezelfde schaduw
met enkel ‘ne reflectie des innerlijken gemoeds
de gedachte om gelukkig te leven
Is slechts ‘ne verzonnene illusie voor den mens
zelfbeklag is misdaad
en emotionele neerhaling vreemd
konden ze maar voorbij de mondhoeken kijken
want ik glimlach het leven vol, vol pek en as
Mens, wat ben ik het zat
De pek verkleurd verborgene ogen zwart
in lege krochten teert gebondene smacht
een hoest weerklinkt vanuit het assen hart
ik vraag den spiegel, streel ze zacht
ligt de waarheid niet daar waar zij lacht ?
scheur de longen, maak ze zwart
een hoest raast luid vanuit m'n assen hart
besef zwaait uit en breekt het glas
Teer stroomt langs de muren
elke scherf weerspiegelt de leugen
Ik krijs het uit vanuit m'n assen hart
Nee ‘t is niet waar, werk'lijk
Mijne heide krijgt genen adem
diep onder tevree
schuilt een hels verdriet
staar diep in mijne ogen, teder
kijk voorbij 't gezicht
dat elken dag lacht
voor pijn...traan en leed