Irena Jarocka - Czy my to my

Ile, komu, za co, na co,
komu więcej, komu dać mniej?
Siwa głowa, młoda głowa,
która głowa lepiej to wie?

Nasze losy na tej wadze,
która waży słowa i czyn.
Jak to jest, czy my to my?

Mnożyć, dzielić, równo, mądrze,
komu śmiechy, komu dwie łzy.
I raz na dół, raz do góry,
zawrót głowy, szczęście czy mit?

Doły, góry, ziemia, chmury,
ludzi tłumy, ale ja gdzie?
I gdzie my? Kto dziś to wie?

Krąży świat dookoła,
krąży świat dookoła,
a z nim krążę też i ja.
Krążę i tak wołam,
krążę i tak wołam:
trzeba dawać, aby brać.

Wiele ważą słowa, które dałam ci,
czekam, byś ty takie same słowa dwa
dał mi, nim zamienią się na obłok mgły.
Powiedz mi: jak to jest, czy my to my?

Mogę zmienić szare w złote,
mogę porwać lotem do gwiazd.
Mogę nawet dać ci więcej:
gorycz, słodycz, serce i kwiat.

Księżyc w nowiu, księżyc w pełni,
zawrót głowy, ciszę i krzyk.
A słów brak i nie wiem nic.

Krąży świat dookoła,
krąży świat dookoła,
krążę nadal ja.
Krążę i tak wołam,
krążę i tak wołam:
gdzie są słowa dwa?

Wiele ważą krótkie słowa dwa,
szale wagi mają także strony dwie;
ty na jednej, na tej drugiej jestem ja.
A gdzie my? Kto dziś to wie?

Dwa słowa… dwa słowa…
Te, których brak mi, słów, twoich słów.

Krąży świat dookoła,
krąży świat dookoła,
krążę nadal ja.
Krążę i tak wołam,
krążę i tak wołam:
daj mi słowa dwa!

Powiedz mi: czy my to my? (x4)