Iron Maiden - Paschendale

Gdzieś na obcym polu leży
Samotny żołnierz, pod nieznanym nagrobkiem,
Umierając błaga jeszcze:
"Powiedzcie światu o Passchendaele"

Ożywmy wszystko to, przez co on przeszedł,
ostatnią drogę jego duszy,
Niech Twoje kule zardzewieją od jego łez,
pozwól mi opowiedzieć o jego latach

Leżę nisko w wypełnionych krwią okopach,
Zabijam czas, aż do mojej własnej śmierci
Na swej twarzy czuję spadający deszcz,
Już nigdy więcej nie ujrzę swych przyjaciół

Wśród dymu, błota i ołowiu,
Woń strachu i poczucie obawy,
Niedługo przyjdzie czas przeskoczyć mur,
szybka seria i koniec nas wszystkich

Gwizdy, krzyki i więcej strzałów,
Martwe ciała wiszące na drucie kolczastym
Pole bitwy - nic poza krwawym grobowcem,
Już niedługo dołączę do mych martwych przyjaciół

Wielu osiemnastoletnich żołnierzy,
Zatopionych w błocie, już nigdy więcej nie zapłacze
Wojny pewnie nikt nie może wygrać.
Czas zabijania zaczął się na dobre

ref.
Dom, tak daleko od wojny
szansa na kolejne życie,
dom, tak daleko
ale jest wojna, nie ma szans na kolejne życie

Ciała nasze i naszych nieprzyjaciół
Morze śmierci przelewa się
na ziemi niczyjej, o której tylko Bóg raczy wiedzieć.
Idziemy prosto w paszczę śmierci

Niczym ukrzyżowani,
Sprzymierzone wojska opłakują swoje straty
Niemiecka wojenna maszyna propagandy,
jaka nigdy dotąd nie była widziana.

Przysięgam, że słyszałem płaczące anioły,
Modlące się do Boga, by nikt więcej już nie zginął,
Więc Ci ludzie znają już prawdę,
Opowiedzcie światu o Passchendaele

Okrucieństwo zawładnęło ludzkim sercem,
Każdy wypełnia swoje zadanie,
Strach ludzi, których zabijamy,
Mimo to ludzkie serce wciąż jest głodne

Trwam na pozycji już od bardzo dawna,
z gotową bronią stoję w szeregu
nerwowo oczekując dmuchnięcia w gwizdek,
Napływ krwi i tak wciąż i wciąż

Krew leje się niczym deszcz,
jej karmazynowy płaszcz znowu się objawia
Warkot broni nie jest w stanie ukryć ich wstydu,
i tak właśnie umieramy w Passchendaele.

Unikając odłamków i kolczastych drutów,
Biegnę wprost na armatnie pociski,
Biegnę na ślepo, wstrzymuję oddech,
mówiąc błagalną symfonię śmierci.

Gdy dopadamy linii wroga
Wybuch ognia i wszyscy padamy,
Tłumię krzyk, nikt mnie nie słyszy,
Czuję jak krew spływa mym gardłem...

ref.
Dom, tak daleko od wojny
szansa na kolejne życie,
Dom, tak daleko
ale trwa wojna, nie ma szans na kolejne życie,

Zobacz jak mój duch unosi się na wietrze,
W poprzek szeregów, nad wzgórzami
Przyjaciele i wrogowie spotkają się znów,
Ci, którzy zginęli w Passchendaele