Iron Maiden - The Time Machine

Przebity mieczem za psotny kaprys
Podążaj więc za mną do miejsca, w którym zaczniemy

Stworzone bez gniewu, stworzone bez strachu
Diabelskie dzieci się tu bawią

Ukryte w ciszy, poniżej jałowych pustkowi
Pragną zamieszania, czy wciąż nie zasnąłem?

Czy opowiadałem Ci kiedykolwiek o moim wehikule czasu?
Zasiądź, a opowiem Ci o wszystkich miejscach, które zwiedziłem

Żyłem długim życiem, życiem nadzwyczajnym
Pozwól mi o tym opowiedzieć, pozwól się tam zabrać

Czy to naprawdę ma znaczenie, to wszystko jest w moim umyśle
Pozwól mi o tym opowiedzieć, wysłuchaj o tym, co znajdziesz

Nie jestem kaznodzieją, jestem tylko człowiekiem
Nie możesz sobie wyobrazić tego, co widziałem i zrobiłem

Żyłem długim życiem, zwiedziłem świat
Mógłbym Ci o tym opowiedzieć, a włosy stanęłyby Ci dęba

Stań wśród wierz, stań na murach
Widziałem boże oblicze, to mnie nie zhańbiło

Widziałem, jak bogowie szlochają, wyjąc na wietrze
Gdzież zacząłem, kiedy mogę zacząć

Nie jestem kaznodzieją, jestem tylko człowiekiem
Nie możesz sobie wyobrazić tego, co widziałem i zrobiłem

Spałem w świetle, które było czarne dla mych oczu
Ojcze, synowie, przełóżcie mi wszystkie wasze kłamstwa

Brutalna prawda, która nigdy nie jest kłamstwem
Pełnia księżyca, tylko spójrz na niebo

Nie jestem kaznodzieją, jestem tylko człowiekiem
Nie możesz sobie wyobrazić tego, co widziałem i zrobiłem

Otwórz swoje serce, a ja otworzę Twą duszę
Nawet w spokojniejszych chwilach wiem

Nie jestem kaznodzieją, jestem tylko człowiekiem
Nie możesz sobie wyobrazić tego, co widziałem i zrobiłem

Niezwykła kolekcja, ciemność już się tam zagnieździła, naznaczona niebezpieczeństwem
Przeznaczona rozpaczy