Jacques Brel - Fernand

I powiedzieć, że Ferdynand nie żyje
I powiedzieć, że Ferdynand zmarł
I powiedzieć, że idę z tyłu sam
I powiedzieć, że on jest z przodu sam
On, w swej trumnie (może być gra słów bière piwo, trumna)
Ja – pogrążony we mgle
On, leży w karawanie
Ja – na mej pustyni
Z przodu jest tylko ten biały koń
Z tyłu – tylko ja zapłakany
I powiedzieć, że nie ma nawet wiatru
Który mógłby poruszyć mymi kwiatami
Myślę, że gdybym był Dobrym Bogiem
Miałbym wyrzuty sumienia
I powiedzieć, że właśnie pada (dzeszcz)
I powiedzieć, że Ferdynand nie żyje

I powiedzieć, że przemierzamy Paryż
O najwcześniejszym świcie
I powiedzieć, że przemierzamy Paryż
A rzekłbyś, że kroczymy przez Berlin
Ty, ty, ty nawet nie wiesz
Ty śpisz, lecz smutno jest umrzeć
Musieć odejść
Gdy Paryż śpi jeszcze
Mnie aż skręca z chęci
By pobudzić ludzi
Wymyślę ci jakąś rodzinę
Specjalnie na twój pogrzeb
I jeszcze, gdybym był Dobrym Bogiem
Sądzę, że nie byłbym z siebie zadowolony
Wiem, że robię co mogę,
Ale musiałbym wiedzieć – jak

Wiesz, że tu wrócę
Że będę wracał często
Na to cholerne pole
Gdzie musisz spocząć
W lecie dam ci cień
Wypije się ciszą
Za zdrowie Konstancji,
Która gwiżdże na twój cień
A jeszcze dorośli są tak głupi,
Że z pewnością zgotują nam wojnę
Więc przybędę tu na dobre
Spocząć na twym cmentarzu
A teraz, dobry Boże,
Nieźle uśmiałeś się,
A teraz, dobry Boże,
Rozpłaczę się.