Jan Danek - À Paris

Każdy wie
Jaki Paryż ma wdzięk
Każdy go ujrzeć chce
Zamknąć go w sercu swym
Każdy kocha się w nim
W mieście tym

Wiosny dni
Budzą drzewa ze snu
Pęki przynoszą bzu
By skokietować wiatr
Roztaczają swój czar
Cały blask

Ale wiatr
Tylko jeden ma cel
Pędzi, by bawić się
Nad tym najmilszym z miast
Które kocha od lat
Nawet wiatr

Słońce też
Lubi żarty i ruch
I jak studentów dwóch
Z wiatrem idzie co dzień
Ponad miastem się przejść
Słońce też

Potem idą dłoń w dłoń
Uśmiechając się doń
Pilnie bacząc, czy też
Wszystko w porządku jest

Widzą, jak
Pędzi tysiące aut
Słyszą wrzawę i gwar
Obiegają Notre-Dame
Zaglądają do Hal
Trzpioty dwa

Widzą też
Jak przez okrągły rok
W wszystkich kawiarniach tłok
Wszędzie wino i sztok
W barach czy też bistro
Wszędzie tłok

W dali lśni
Srebrnej Sekwany nurt
Zawsze pełno jest tu
Tych, co wzrusza jej toń
Więc odwiedzają ją
Gwarzą z nią

Innym znów
Jest mieszkaniem co noc
Łóżkiem ich każdy most
Kapią się w falach jej
Czerpią wodę wprost z niej
Z rzeki swej

Także są
Tacy, co mają dość
Którzy ukoić chcą
Pamięć o doli złej
W cichych ramionach jej
W wiecznym śnie

Ale wiem
Że ta królowa rzek
Woli radość i śmiech
Pięknych parowców sznur
Głosów dziecięcych chór
Barwny tłum

Paryż ma
Taki przedziwny czar
Tyle ciągle w nim zmian
Tyle dzieje się w nim
Że nie nudzi się nikt
W mieście tym

W letni czas
Jest quatorze juillet
Wszyscy święcą ten dzień
Tyle bawi się par
Sieją bajkowy blask
Setki lamp

Bo odkąd w Paryżu lud Bastylię wziął
Na pamiątkę tamtych bohaterskich dni
Na ulicach dzień cały i całą noc
Wszyscy tańczą wesoło, nim zabłyśnie świt
Tańczą w krąg, tańczą w krąg, à Paris