Jan Kaczmarek - Polskie credo

Wstawało z ruin życie nowe
w codziennym trudzie rąk milionów
w murarskiej pieśni na budowie
wyśnionych kiedyś szklanych domów!
Murarskich trójek rytm zawrotny
I pieśń, przy której inne bledną
Że rąk tysiące, rąk miliony
A wszystkim serce bije jedno!

Ty miałeś takie swoje credo:
„Mnie tam zawsze wszystko jedno!”
Mówiłeś: „Jestem zimny drań
I z tym mi dobrze bez dwóch zdań!”

Potem się wiodło nienajlepiej
Ale dla ciebie był to raczej
Czasokres biernej akceptacji
Przeróżnych błędów i wypaczeń.
I nawet kiedy polityka
Sens tracąc instytucjonalny wyszła na plac i ulice
Ty byłeś wierny i lojalny!

Do „dekabrystów” nie przystałeś
Miałeś w pamięci swoje credo;
Lepiej przeczekać tą nawałę
Mnie tam jest zawsze wszystko jedno!

Dzisiaj już nic cię nie zaskoczy
Mamy swój dom, Europa w dali
Ktoś znowu nowy nam ogłosił
Etap założeń i podwalin.

Tobie się nie chce, masz swe lata
Wszystko przestało cię obchodzić
Możesz odpocząć, pograć w skata
Na twoje miejsce przyjdą młodzi.

Z nowym zapałem z pieśnią nową
Staną ochoczo u podwalin
Aż im zaświta twoje credo
Tak staną… no i będą stali!

Z założonymi kończynami
Zaczną narzekać, zaczną gderać
Zamknie się kółko dziedziczności
Typowe nasze, et ceatera!