Janusz Gniatkowski - Przez łzy nie widać słońca

Popatrz, dokoła już lato, kochana
Wesołe, pogodne są dni
Niebo błękitne, kwitnące kasztany
Wszystko do nas śmieje się dziś

Lecz w całej tej letniej stubarwnej symfonii
Jest jeden maleńki dysonans
To twoja ponura mina
I twoja twarz zachmurzona

A przez łzy nie widać słońca
I kwiatów nie widać przez łzy
Szara troska wypełza gdzieś z kąta
Płoszy uśmiech smutna myśl

Tylko ty nic nie wiesz o tym
Że można z kłopotów się śmiać
Chodzisz zła, mruczysz pod nosem
Nie, kochana, nie wolno tak

Bo przez łzy nie widać słońca
Nie widać, jak piękny jest świat
Każdy dzień tak się wlecze bez końca
Gdy radości w sercu brak

A przez łzy nie widać słońca
I kwiatów nie widać przez łzy
Szara troska wypełza gdzieś z kąta
Płoszy uśmiech smutna myśl

Tylko ty nic nie wiesz o tym
Że można z kłopotów się śmiać
Chodzisz zła, mruczysz pod nosem
Nie, kochana, no nie wolno tak

Bo przez łzy nie widać słońca
Nie widać, jak piękny jest świat
Każdy dzień tak się wlecze bez końca
Gdy radości w sercu brak

Mmm...
Więc, kochana, uśmiechnij się