Jaromír Nohavica - Mně snad jebne 2

W piątek o dziesiątej, to stres,
serce mam gdzieś w gardle,
kawy nigdzie, kurwa,
wszystko zamknięte,
zamknięte i pod maskami,
ciągnie się to, niech będzie z nami Bóg!
Mam wrażenie, że już eksploduję...

Budzę się z łzą w oku,
bo mam ponad sześćdziesiąt lat,
zagrożony gatunek jak panda,
już, dzieci, nie jest śmiesznie,
wy jeździcie na nartach,
a ja mam problemy z oddychaniem!
Mam wrażenie, że już eksploduję...

Klaus nie nosi maski ochronnej,
mówi, że jest terminator,
że go to nie dotyczy,
to jest po prostu polityka,
on jest na innym poziomie,
a my na dole, my jesteśmy plevel (zielsko)!
Mam wrażenie, że już eksploduję...

Dasha leci na Zanzibar,
ja swoją kupuję w Lybar,
zamknęli jej salon piękności,
więc robi sobie włosy w domu,
najtrudniejsze jest trafić na kolor,
do koszyka od razu trzy wrzucam!
Mam wrażenie, że już eksploduję...

Dzieci są w domu na lekcjach online,
komputery mają w rękach,
a mama dzwoni do dziadka,
dziadek krzyczy, że tego nie umie,
ja tu sobie spokojnie żyję,
wychowany na Nokii!
Mam wrażenie, że już eksploduję...

Gdybym wiedział, co się wydarzy,
jeszcze dobrze, że przestałem pić,
nie porozmawiasz, nie posiedzisz,
tylko w telewizji siedzisz,
na kanapie już masz dołek,
trudno być alkoholikiem!
Mam wrażenie, że już eksploduję...

Więc nie bądźcie smutni, ludzie,
ze Wschodu nadchodzi Sputnik,
z Unii Astrazeneca,
jestem ciekaw, co nas czeka,
w kwietniu, najpóźniej w maju,
kiedy nas wszystkich zaszczepią!
Zanim eksploduję!!!