Jaromír Nohavica - Pisen pro V.V.

Na moim stole w kuchni znajdziesz kawałek chleba,
A wódka już się chłodzi, i spać jest także gdzie.
Wiem dobrze, że nie przyjdziesz, lecz bym Ci tak powiedział,
Gdybym dziś u drzwi moich cudem zobaczył Cię.

Pisałem wiele listów, choć pisać – trudna sztuka,
Podarłem kart tysiące, z bukwami tocząc bój...
Po pas Ci się ukłonię, gdy do mych drzwi zapukasz;
Мениа зобут Jarek, а как Тебя, друг мой?

Wybaczysz, jeśli łaska, koślawą mą wymowę,
Wszak jestem dziś samouk, choć niegdyś pilny żak,
Z zeszytów z rosyjskiego żaden się nie uchował,
Na dobre zapomniałem, gdzie stawiać miękki znak.

Uczyli mnie na pamięć czytanek z podręcznika,
Lecz tak to już bywało, gdym w szkolny wkraczał próg.
Umiałem kiedyś lepiej, lecz z czasem i to znika.
Мениа зобут Jarek, а как Тебя, мой друг?

Mówili o przyjaźni, a myśleli o sobie,
Mówili też, że zawsze, myśleli tylko gdy...
Nie rani to mnie bardzo, tak, czy tak, nic nie zrobię;
Nasz dom ma wiele dzwonków, dzwoń do mnie razy trzy.

Dopisać swój życiorys – do ostatniego zdania,
Maszyna stara pęknie, biografią gięta mą.
Choć wilcze stada wyją, wciąż idzie karawana...
Мениа зобут Jarek, а как Тебя, друг мой?

Niestety, nigdy w życiu nie byłem na Tagance,
Tak żeśmy się minęli w czasie i przestrzeni...
Posłucham Twoich pieśni, a to są moje szańce –
Od wschodu do zachodu opłynąć całą Ziemię.

Na moim stole w kuchni znajdziesz kawałek chleba,
A wódka już się chłodzi, ugościłbym Cię rad.
Wiem dobrze, że nie przyjdziesz, lecz bym Ci tak powiedział:
Мениа зобут Jarek, а как Тебя, мой брат?