Joanna Lewandowska - Nic ze sobą

Nic ze sobą oprócz siebie nie zabiorę
Może tylko ptasie pióro, trzepot losu
Bo nam zawsze stąd odchodzić jest nie w porę
Choć na życie przecież to jedyny sposób

Nic ze sobą oprócz siebie nie zabiorę
Nawet nędzarz tu zostawi w spadku biedę
Do wieczności dobierając aureolę
Tak starannie, jak to czynił już niejeden

[2x:]
Bo jak latarnie zgasną oczy
Co wypatrują sobą wzroku
Tych, których pejzaż już się stoczył
W ten nienagannie święty spokój

Nic ze sobą oprócz siebie tam nie wezmę
Może tylko jakąś karę, jakąś winę
I melodię, którą nucił smutny klezmer
Rozstrojonym rozkoszując się pianinem

Bo jak latarnie zgasną oczy
Co wypatrują sobą wzroku
Tych, których pejzaż już się stoczył
W ten nienagannie święty spokój

Nic ze sobą oprócz siebie tam nie wezmę
I odejdę jak nostalgia w kontur cienia
W dno pamięci, które przecież jest nieskore
By o życiu się wyprosić zapomnienia