Kanon×kanon - Calendula Requiem

O kwiecie zeschły w świetle poranka
pragnący deszczu, który nigdy nie spadł
zapadnij w bezkresny sen

Ktoś łagodnie przywołuje
raj ciemności
To kłamstwo czy sen?
Tracąc swoje ciało
i moją własną duszę
Co zrobisz,
po co stawiasz się swoim sercem?

Życie jest kruche i niezrozumiałe
To mnie doprowadza do płaczu
Śmierć odwiedzi
każdą osobę
Składa się ze ,,strachu" i lamentu

Nagietek, który śpiewa o otchłani
rozkwitł w ciszy
Nienawiść i
Smutek
przeplatają się w twych oczach
nagietek, który śpiewa o zagładzie
wzrasta na samotności
pragnie deszczu, który nie spadł
zapada w bezkresny sen

Płacz wspomnień
Miłość i nienawiść tego wieczoru, zniekształcone przez fale próżności
Teraz i wcześniej
Niewzruszona dusza,
Gdy osiągnie swój limit,
Co ujrzymy?

Słowa obfite zdradą
Będą bronione przez obie ręce
Chce uwierzyć
w miłość, którą kiedyś widziałam
I żyć tą chwilą

Nagietek śpiewający o końcu
Cicho rozkwita w pełni.
Chociaż miłość
Chociaż tęsknota
Będzie zawinięta w te liście
Nagietek śpiewający o końcu życia
poi się samotnością
wychyla się po poszukiwaniu deszczu
wpadając w głęboki sen

Gdy kiedyś nadejdzie czas nadziei i rozpasz się nie pojawi
Pobyt prawdy zostanie zauważony

Bolesne życie
Ale i tak chce tu być
Zgrzyt melodii w moim sercu
Powiedz mi,że nadal żyję i tu jestem

Choć towarzyszy mi samotność

Nagietek, który śpiewa o otchłani
rozkwitł w ciszy
Nienawiść i
Smutek
przeplatają się w twych oczach
nagietek, który śpiewa o zagładzie
wzrasta na samotności
pragnie deszczu, który nie spadł
zapada w bezkresny sen

Dlatego ten kwiat nie zwiędnie
Wyssał żywotność z odpornej ziemi
Spektakularna muzyka na pogrzebie
Rozpłynie się w suchym deszczu