Katarzyna Groniec - Na strunach szyn

To znaczy tak niewiele, prawie nic.
W półmroku jego twarz, monety błysk.
Tylko dotknięcie ciepłe rąk,
Gdzieś w tunelu metra song.
Na twardej ławce kilka słów.
Jakaś ballada, jakiś blues.

Czy może świat odmienić jeden gest?
I czyjeś słowa dwa, co brzmią jak wiersz.
Powrotny bilet czytam dziś,
Jak od Ciebie nie wysłany list.
Może odnajdę właśnie tu
miejsce na ziemi, mały punkt.

Sens niemówionych słów,
Dźwięk niezagranych nut,
Blask niezapalonych jeszcze lamp.
Nie mów nic,
Na strunach szyn orkiestra może grać.

Nie mów nic,
Na strunach szyn orkiestra może grać.

Szukałam zawsze Ciebie, dobrze wiem.
Nie muszę dalej iść, by znaleźć cel,
Nowe podróże, chociaż raz
Na plakacie moja twarz.
Mocno mnie przytul, powiedz mi,
Że chcesz na zawsze ze mną być.

To znaczy tak niewiele, tylko my.
Kto się obudzi z nas, czy ja, czy Ty.
Bo rzeczywistość była snem.
Noc za nocą, dzień za dniem.
Czy mam powiedzieć "Kocham Cię",
Czy prosić "Zostań, Nie zostawiaj mnie".

Sens niemówionych słów,
Dźwięk niezagranych nut,
Blask niezapalonych jeszcze lamp.
Nie mów nic,czy słyszysz mnie
W zamęcie wokół Nas.

Dźwięk niezagranych nut,
Sens niewyznanych słów,
W mrok w tunel miłości ze mną wejdź.
Nie mów nic, na strunach szyn
Orkiestra może grać.