Katarzyna Rogalska - Zakochana stokrotka

Gdzie strumyk płynie z wolna,
rozsiewa zioła maj,
stokrotka rosła polna,
a nad nią szumiał gaj.
Stokrotka rosła polna,
a nad nią szumiał gaj.
Zielony gaj!

„W tym gaju tak ponuro,
że aż przeraża mnie,
ptaszęta za wysoko,
a mnie samotnej źle.
Ptaszęta za wysoko,
a mnie samotnej źle”.

Wtem harcerz idzie z wolna:
„Stokrotko, witam cię,
twój urok mnie zachwyca,
czy chcesz być mą, czy nie?”.

Stokrotka się zgodziła
i poszli w ciemny las,
a harcerz taki gapa,
że aż w pokrzywy wlazł.
A harcerz taki gapa,
że aż w pokrzywy wlazł.
Po pas!

A ona, ona, ona,
cóż biedna robić ma?
Nad gapą pochylona
i śmieje się: „Cha cha!”.
Nad gapą pochylona
i śmieje się: „Cha cha!”.

Gdzie strumyk płynie z wolna,
rozsiewa zioła maj,
stokrotka rosła polna,
a nad nią szumiał gaj.
Stokrotka rosła polna…