Kliford - Rozsądek

Ref.

Ludzie, którzy myślą, że wiedzą już wszystko.
Czas, biegnie tu za szybko.
Oni, nikt ich nie dogoni.
Bagnet na broń, musiałbyś ich dobić. (x2)


1.

Czas, trzeźwe podejście do świata,
gubię drobne po drodze, zbieram grube w swój sagan.
Oddycham o2 z racji korzystają bracia,
filtruje tlen, pamiętaj karma powraca.
Ulice dalej gdzie stał kiosk ruchu,
stoi tam nadal, śmierdzący od szlugów.
Nieopodal muru oni, którym wlewają w głowę,
w każdą pogodę tak słabi, że dawno powinni polec.
Odbiornik na off, zacznij się rozglądać,
mózg daje ci sygnał, że nadeszła pora.
Podejście włącz, to nie musi boleć.
Żyję nie od dziś, bo jutro to nie koniec.
Rozsadek; jakie to zjawisko niespotykane;
z sumieniem idzie w parze, gdy koleiny wrażeń,
wyłączą silnik myśli, ubity śmietnik z dyni.
Pomyśl o jutrze, zobacz jak to robią inni.


Ref.

Ludzie, którzy myślą, że wiedzą już wszystko.
Czas, biegnie tu za szybko.
Oni, nikt ich nie dogoni.
Bagnet na broń, musiałbyś ich dobić. (x2)


2.

Kumple, koledzy tacy do końca życia.
Najpierw zerwali kontakty, teraz film im się zrywa.
Przyjaciółki z czasów gdy życie było beztroskie;
wartości umarły, dziś gonią za pieniądzem.
To takie polskie jak mój skrawek tu gdzie jestem,
pierdole to podejście bardziej niż kocham to miejsce.
Dziś słońce świeci jakoś inaczej niż zwykle,
myśli są jakieś lekkie i lżej zaczynam myśleć.
Nie potrzebuję nic, budzę zmysły do działań,
otwieram oczy, oślepia blask światła.
Nad głową palma, ciemna strona rozsądku,
od rana czuć, przeszywający ból w żołądku.
Cząstka zostaje wszędzie gdzie się pojawi.
Nie zauważysz, zapytaj gospodarzy.
Bronią swego miejsca, wpadli we wnyki rutyn,
jeden impuls pozwoli im się obudzić.


Ref.

Ludzie, którzy myślą, że wiedzą już wszystko.
Czas, biegnie tu za szybko.
Oni, nikt ich nie dogoni.
Bagnet na broń, musiałbyś ich dobić. (x2)


3.

Obudź się, wstań, pomyśl i spójrz na siebie;
masz dosyć luster, jesteś tylko kamieniem.
Orientuj się wokół karku, który nadstawiasz;
szare komórki, głupota zacznie je strawiać.
Nie szukam odpowiedzi, retoryczne pytania,
odprawiam swoje modły, wszystkie używki odstawiam.
Wystarczy mi herbata, choć czasem podłączam ją pod prąd.
Kiedyś wiedziałem jak postępować z nią.
Zmniejszyłem prędkość życia zaledwie o kilka procent,
za to mam świeży umysł i bezpieczne zdrowie.
Zwiększyłem ryzyko, dojrzały człowiek po przejściach,
nie zrozum mnie źle, zaglądam do wnętrza.
Ta większa ciekawość, która przeze mnie przemawia,
nie chce mi się czekać, nie chce mi się gadać.
Zostawiam za plecami wszystkie złudne marzenia,
tych których potrzebuję nie ma, do widzenia.

(Czego oni chcą?
Czekaja na cud. Wierzą, że Bóg się nad nimi zlituje.
Da im nowe żony, lepsze dzieci...
i bardzo, by chcieli zmienić swoje życie.
Jak Ci na ekranie.
Ja bym im kurwa zmienił.)