Kotoko - Blaze

Każdego dnia nadchodzi świt,
Nawet, jeśli otacza go bezlitosna kurtyna mroku
Przetnę ją nim spowije cały świat.

Każdego dnia nadchodzi zmierzch,
Nawet roszcząc się o absurdy codzienności
Płomień w mej piersi nie wydaje się gasnąć.
Ponieważ moja wiara w twą siłę
Jest jedyną stałą rzeczą w tym nieustannie zmieniającym się świecie.

Strzelaj celnie!!
Żyję pośród ognia!!
Przezwyciężę mur!!
Wszystko to byśmy z ochotą
Pożegnali spokojne dni
I przypieczętowali sens tego, co dzieje się wokół.

Czeka nas długa droga, więc musimy sobie przyrzec, że
Przeciwstawimy się i pokonamy czas śpiący na skraju niebios.

Nawet, jeśli nieugaszony ogień kusi mnie w czasie wędrówki,
Mimo iż jestem wciąż niedoświadczona.
Nawet, jeśli zagubię się w czerwieni i będę wić w agonii przez nieskończone jutro,
Ponieważ prawda z mej piersi jest tutaj i tęskni za tym-

Jeśli mogę iść i rozwijać swą siłę,
Nadzieja rozkwitnie na mych niezdecydowanych oczach.

Strzelaj celnie!!
Uświadomiłam sobie twoją miłość.
Koło życia toczy się dalej.
Nasza wola istnienia jest jak stal.
Teraz obejmę skrzydłami rzeczy, które pragnę chronić
I pójdę odzyskać swoją godność.

Połączymy ten moment długiej podróży.
I znajdziemy odpowiedzi jak uciec od wagi przeznaczenia.

Strzelaj celnie!!
Żyję pośród ognia!!
Przezwyciężę mur!!
Wszystko to byśmy z ochotą
Pożegnali spokojne dni
I przypieczętowali sens tego, co dzieje się wokół.
Uświadomiłam sobie twoją miłość.
Koło życia toczy się dalej.
Nasza wola istnienia jest jak stal.
Teraz obejmę skrzydłami rzeczy, które pragnę chronić
I pójdę odzyskać swoją godność.

Na końcu mojej długiej podróży, znów się spotkamy.
Rozbłysnę i podążę ku nadchodzącej chwili, kiedy morze chmur i łez stanie się jasne.
Rozbłysnę i podążę ku nadchodzącej chwili.