Kris - Zanim zgaśnie

A myśli moje chyba namalował wiatr,
Znowu noc, która napłakała tyle gwiazd.
Czemu czas? Czemu mija i zabija czas?
A może jutro już nie będzie nas?

Może to ostatnia chwila byśmy zapomnieli.
Może jutro nie zobaczymy bieli,
Która rozświetla poranek wśród zapachu życia
(Nie usłyszysz) śpiewu ptaków dającego tyle szczęścia.

Gdy słowa wydrapują ostatki nadziei,
Nie podniosę nimi kamieni, nie obrócę ziemi,
Ani sami wśród tych cieni, które słońce rani,
Nie poskładam nas, nie jesteśmy origami.

A gdy, ostatnia chwila zapuka w moje okno,
Namaluję to co siedzi w nas głęboko.
Nie mam farb, lecz mam zniszczone płótno.
Na nasze marzenia nigdy nie jest za późno!

Ref:
Zanim zgaśnie, ostatni płomień zgaśnie..
Zobacz, może to ten moment własnie.
By zostawić jak najdalej za sobą zło,
Życie to tylko chwila, jak spadające szkło.

Bo gdy zgaśnie, ostatni płomień zgaśnie...
Pomyśl, może to ten moment właśnie.
By zostawić jak najdalej za sobą zło,
Życie to tylko chwila jak spadające szkło.

Minuta za minutą i tak na płótnie mija.
Ostatnia barwa nijak wykreśla, zabija marzenia,
Namaluję dziś to ostatnie.
Spójrz na nie zanim powiesz - żegnajcie.

Mimo, że rozdarte gardło i upadamy na dno,
Cieszę się, że na nas właśnie to wypadło.
Bo nie znając treści poznaliśmy zakończenie,
Historii o krzyku, co wygrał przez milczenie.

Ilu w swoich rękach przenosiło garści trudu,
A dzisiaj głowy kładą dotykając bruku.
Jak samotne statki nie przegrają w tej walce,
Choć z atramentem cisza rozpływa się po kartce.

Proszę pozwól krzyczeć nie otwierając ust,
Zanim zegar namaluje na polikach mróz.
Nie mam farb, lecz mam zniszczone płótno.
Na nasze marzenia nigdy nie jest za późno!

Ref:
Zanim zgaśnie, ostatni płomień zgaśnie..
Zobacz, może to ten moment własnie.
By zostawić jak najdalej za sobą zło,
Życie to tylko chwila, jak spadające szkło.

Bo gdy zgaśnie, ostatni płomień zgaśnie...
Pomyśl, może to ten moment właśnie.
By zostawić jak najdalej za sobą zło,
Życie to tylko chwila jak spadające szkło.