Krystyna Janda - Poranny Blues

Za oknem noc, miękka jak kot, już odchodzi,
Ten jeden raz, zostawia nas w pełnej zgodzie.
Wreszcie coś jest, dobrze ustalone.
Z tych pragnień, co w nas tkwiły, właśnie się sypnął gruz.
Pozory się skończyły,
Został tylko poranny, poranny, ranny nasz blues.

Nie mów mi nic, nie staraj się nas ocalić,
Każde z tych słów, na innej już płynie fali.
Przyjmijmy to, tak jak coś zwykłego.
Bo co się w końcu stało?
Niewielki w końcu show.
Każdemu drugie ciało - Bóg dał i wziął.

Ref.:
Nie ten smak, nie ten dreszcz.
Powiedz mi, czemu jest, wciąż nie tak, jak się przedtem nieraz wymarzy.
Nie ten jazz,
Nie ten smak,
Powiedz mi, czemu tak,
Czemu się między nami, tak często to zdarza?

Za oknem noc, miękka jak kot, już odchodzi,
Ten jeden raz, zostawia nas w pełnej zgodzie.
Wreszcie coś jest, dobrze ustalone,
Czas żegnać się czym prędzej.
I nowy łapać luz,
By się nie zdarzył więcej, ranny nasz blues.

Ref.:
Nie ten smak, nie ten dreszcz.
Powiedz mi, czemu jest, wciąż nie tak, jak się przedtem nieraz wymarzy.
Nie ten jazz,
Nie ten smak,
Powiedz mi, czemu tak,
Czemu się między nami, tak często to zdarza?

(c) 1983