Lee Hong Ki - Monologue

Zawsze byłem przy twoim boku, zawsze byliśmy "my"
Kiedyś spoglądaliśmy na świat tak samo
Ale w pewnym momencie czas zabrał nasze prawdziwe kolory nie, nie

Ciemność wchłonęła mnie
i w jakiś sposób zgubiłem twój głos
ale nie ma więcej bólu
jej sylwetka zniknęła we mgle
nie mów nic, przepraszam

Byłaś moja
Już nie jesteś, nic mi nie jest
Tak kłamałem, yeah
Mimo, iż kochałem cię każdego kolejnego dnia
Nadal boli mnie serce
A ty stałaś się czystą bielą

Tak jak na początku pragnąłem napotkać twój wzrok, w rzeczywistości
wydawało mi się, że słyszę twój głos a może to był sen? nie nie

Chce przeżyć z tobą więcej ulotnych momentów, samotność sprawia, że miłość staje się nędzna
twoje ciepło jest takie bolesne

Jestem zziębnięty i pozostały mi tylko spływające łzy
One nie znikają, nie znikają, żegnaj

Byłaś moja
Już nie jesteś, nic mi nie jest
Tak kłamałem, yeah
Niedługo zacznie świtać po prostu uśmiechnij się do mnie
Zanim znikniesz w świetle dnia

Znam koniec
To nie jest sen

Zaczyna padać śnieg (kocham to)
Nade mną (na zawsze)
Ty (chce cię chwycić)
Nie ma cię już tutaj
Mimo, iż kochałem cię każdego kolejnego dnia
I nadal boli mnie serce
Ty stałaś się czystą bielą