LeonRaz - Śnieg

Tysiące metrów, jeden wieczór
Styczeń, ósmy rok w nowym tysiącleciu
Jeden koncert, śnieg, osiem miesięcy potem
Jeden list, deszcz, dziś nie ma już za oknem liście
A tysiące myśli na temat nas
Cały czas prawda, cały czas naga
Mały świat, a ja nie widzę go znów w okularach
Bo twój oczu blask mi go przesłania
Muszę tak czas poprzestawiać
Żeby z tego śniegu grama powstała fontanna
Zmiana, naturalna rzecz, zamiana miejsc
Zaraz cię ujrzę, jak nad ranem pierwszy śnieg
Umiesz słuchać mnie, więc nie umrze we mnie dźwięk
Twoich słów, które wciąż mam w głowie
Pozwól odejść, jak wróci to jest twoje
Jeśli nie... nie było nigdy...
Jeśli mnie nie było, ciebie tez nie...

Pamiętaj o śniegu, nawet jeśli spadnie
Z nim... w biegu nie chcę już być
A przy tobie i otwierać ci te drzwi
Chcę roztopić, odparować łzy, zrobić z wczoraj dziś

Matka ziemia, syn i córka, człowiek
70 procent ich ciał zamienione w wodę
Mówimy zgodnie, prawda oraz piękno
Są w istocie najprostsze, są w istocie jak człowiek
Są w tęsknocie tak mocne, jak moje dłonie
Teraz tak chłodne, jak twoja twarz
Padał śnieg, śnieg już spadł
Złamał parę serc po drodze, lecz zachował nas
Przemianował nas jak litera, co w słowa akt ubiera
Czujesz chłód teraz, może także ból
Lecz dla ciebie chcę być niczym lód
Widzisz już przeze mnie, szczere światło
We mgle czy we śnie, może chcesz zobaczyć
Jednak lepiej poczekać i sponiewierać mary
Warto, niech emocje płyną wartko
Na wiosnę czy potem gdy potem zleją ciało

Pamiętaj o śniegu, nawet jeśli spadnie
Z nim... w biegu nie chcę już być
A przy tobie i otwierać ci te drzwi
Chcę roztopić, odparować łzy, zrobić z wczoraj dziś

Dałem ci cień przed słońcem, wziąłem ogień
By zatrzymać śnieg, gdy zacznie topnieć
By zatrzymać cię choć na trochę
Chociaż za rok chcę widzieć cię przed oknem
Kej nie topniej, ok? Ty wiesz dobrze
Co zrobię, gdy cię dotknę, pełnia lata
Blask w moment i cały ten czas jest nasz
Jak świat i to, co nieskończone... płonę