Lilu - Nie wiem

Nie wiem sekunda mijała czy godzin kilka.
Myśli jak moskitierzy żądliły ja nie miałem wyjścia
Wyjścia były tylko dwa żadne nie było na rękę,
wybierając drugie zawsze żałowałem, że
nie pierwsze.
Ona była tym czym sen, gdy padałem w pościel
obce było mi uczucie tej pieprzonej samotności.
Co dzień prawie myślałem o tym co mi opowie.
Kiedy nie chciałem znać przyczyn zamykała się w sobie.
To było mi drogie, zapach perfum to pamiętam.
Od tej pory każdy powiew sprawia, że cofa się tęcza.
Jak w piosenkach, które pogubione gdzieś po kątach
grały, kiedy grać nie chciały.
Ciągle do nich wracam choć tak trudno, bo każda pamięta te wszystkie dni.
Kiedy liczyło się dla mnie niewiele- prawie nic.
Tylko być z nią, być razem, być blisko.
Zapisane na kartkach jako przeszłość, a nie przyszłość.

Ref.:
Nie wiem czy szczęście dosięgnę choć chce.
Nie wiem czy wierzyć, lecz wierze zacięcie.
Wierze, że jesteś tu nawet gdy śpię,
choć nie wiem gdy się obudzę wciąż będziesz. /x 2

Nić porozumienia bez słów.
W tym, oto tu teraz miejscu.
Nie, reszta świata nie istniała,
Tylko z Tobą, tylko wtedy, wtedy chciałam.
Mam w pamięci ten letarg- odtąd wciąż mam.
Jak na zdjęciach sepia tonąc w brązach.
W bezmiar szczęścia pochłonięta na tę chwilę.
W Twoich rękach odnalazłam idyllę.
W Twoich ustach odnalazłam enklawę.
Pustka, zamęt poszły w niepamięć.
Na ten moment zatonę w Twoje dłonie.
Twoje palce na mej skórze stworzą powieść.
I pamiętam wciąż jak dziś tą bliskość, gdy się świt wspiął
na widnokrąg przyszło zniknąć.
Tysiąc razy wtedy przysiągł mój gest, że jesteśmy stworzeni dla siebie.


Ref.:
Nie wiem czy szczęście dosięgnę choć chce.
Nie wiem czy wierzyć, lecz wierze zacięcie.
Wierze, że jesteś tu nawet gdy śpię,
choć nie wiem gdy się obudzę wciąż będziesz. /x 2

Znasz to- czy kłamiesz, nie bój się nie powiem ile było, ile będzie,
ile w głowie cokolwiek.
Proste chcesz mieć do mnie dostęp od teraz.
Myślę.. czy mam dalej grac w tą grę bez potwierdzenia.
Ciągle mówisz, że otwierasz wszystkie drzwi.
Ja się szarpie, siłuje, a to wszystko nic.
Czasem chce stąd wyjść, czasem chce stąd uciec.
Wpadam w paranoje, wypuść mnie ja się duszę .
Uwierz: żyć trudno, jeszcze trudniej umrzeć, jeszcze trudniej ujrzeć prawdziwe oblicze w lustrze.
Jak pojutrze ustrzec się przed dniem dzisiejszym.
Ja chcę stać się gorszym będąc tak naprawdę lepszym.
Jak mam wierzyć, wierz mi jak mam przeżyć w pętli?
Widząc spadającą gwiazdę, myśląc o tym co się spełni.
A ten sen znikł nagle by powracać w tych godzinach,
gdy w głośnikach dźwięki nie wiesz jakie… nie pytaj.

Ref.:
Nie wiem czy szczęście dosięgnę choć chce.
Nie wiem czy wierzyć, lecz wierze zacięcie.
Wierze, że jesteś tu nawet gdy śpię,
choć nie wiem gdy się obudzę wciąż będziesz. /x 2