Litfiba - Proibito

Zabronione, zabronione
Zabronione, zabronione,
Tu niczym dobrze mi się nie wydaje, to wygląda jak pogrzeb,
Ten, kto umiera sam, ten, kto zabija dla chleba,
W powietrzu jest wesoło, śmierć także jest taka,
Mówi się, że jest zabronione, że zabronione jest nawet myślenie,
Zabroniony sen kogoś jest karą,
Słucham, jak mówią o spalonych życiach,
Ale już nie pozwalam na to,
Tu niczym dobrze mi się nie wydaje, to wieczne pogrzeb,
Zamknij swój umysł, zrezygnuj z twojej uczty,
Mówi się, że jest zabronione, że zabronione jest nawet palenie,
Ja zostawiam wam dzień, ale noc jest tylko moja, moja!
Lubię to cieszyć się,
Życie jest mi drogie,
Dlatego grasz ty,
Słucham, jak mówią,
O pogańskich obrzędach, ale już nie pozwalam na to,
Nie!
Mówi się, że jest zabronione, że zabronione jest nawet latać,
Ja zostawiam wam dzień, ale noc jest cała moja,
Ta, koniec świata,
Będzie o świcie albo w nocy, ale to nie moja wina,
Ktoś próbował,
Powiedziałem mu, żeby spieprzał,
Ty stąd nie odpędzisz mnie,
Lubię to cieszyć się,
Czasami myślę, że to ich zazdrość albo tyrania,
Czuję się zdradzony, jeśli wystrzelisz sobie gruszki,
I przestaniesz istnieć, ale więcej, więcej, więcej, więcej...
Zabronione, zabronione!