Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Loreena McKennitt
Loreena McKennitt - Stolen Child
Stolen Child
Tekst dodał(a): schuetze
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Ushiwakamaru
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Avarothus
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Where dips the rocky highland
Of sleuth wood in the lake
There lies a leafy island
Where flapping herons wake
The drowsy water rats
There we've hid our fairy vats
Full of berries
And of reddest stolen cherries.
CHORUS
Come away oh human child
To the waters and the wild
With a faery hand in hand
For the world's more full of weeping
Than you can understand
Where the wave of moonlight glosses
The dim grey sands with light
By far off furthest rosses
We foot it all the night
Weaving olden dances
Mingling hands and mingling glances
Till the moon has taken flight
To and fro we leap
And chase the frothy bubbles
Whilst the world is full of troubles
And is anxious in its sleep.
CHORUS
Where the wandering water gushes
From the hills above glen car
In pools among the rushes
That scarce could bathe a star
We seek for slumbering trout
And whispering in their ears
Give them unquiet dreams
Leaning softly out
From ferns that drop their tears
Over the young streams
CHORUS
Away with us he's going
The solemned eyed
He'll hear no more the lowing
Of the calves on the warm hillside
Or the kettle on the hob
Sing peace unto his breast
Or see the brown mice bob
Round and round the oatmeal chest.
CHORUS
For he comes, the human child
To the waters and the wild
With a faery hand in hand
For the world's more full of weeping
Than you can understand.
Of sleuth wood in the lake
There lies a leafy island
Where flapping herons wake
The drowsy water rats
There we've hid our fairy vats
Full of berries
And of reddest stolen cherries.
CHORUS
Come away oh human child
To the waters and the wild
With a faery hand in hand
For the world's more full of weeping
Than you can understand
Where the wave of moonlight glosses
The dim grey sands with light
By far off furthest rosses
We foot it all the night
Weaving olden dances
Mingling hands and mingling glances
Till the moon has taken flight
To and fro we leap
And chase the frothy bubbles
Whilst the world is full of troubles
And is anxious in its sleep.
CHORUS
Where the wandering water gushes
From the hills above glen car
In pools among the rushes
That scarce could bathe a star
We seek for slumbering trout
And whispering in their ears
Give them unquiet dreams
Leaning softly out
From ferns that drop their tears
Over the young streams
CHORUS
Away with us he's going
The solemned eyed
He'll hear no more the lowing
Of the calves on the warm hillside
Or the kettle on the hob
Sing peace unto his breast
Or see the brown mice bob
Round and round the oatmeal chest.
CHORUS
For he comes, the human child
To the waters and the wild
With a faery hand in hand
For the world's more full of weeping
Than you can understand.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieGdzie się kładzie skaliste Sleuth Wood
W odmenty jeziornych wód,
Znam wyspę listowiem przybraną,
Gdzie mokrych susłów sny sielskie
Plusk czapli przerywa co rano.
Tam właśnie dzbany czarodziejskie
W mig nam potrafią wyśnić
Sto najczerwieńszych, skradzionych wiśni.
Pójdź z nami, ludzkie dziecię!
Tu - gdzie wody, tu - gdzie kwiecie
Przez odludzie, wróżki śladem,
Bo jest więcej bólu w świecie niźli pojąć dałbyś radę.
Gdzieś daleko za plażą w Rosses
Gdzie księżyc lśni zakochany
W piasku jasnowysrebrzanym
Zanurzając stopy bose
Prastare tańce tkamy
Wzrokiem spleceni i rękami
By, nim umknie księżyc płochy
Beztrosko zapląsać
Goniąc pianę, jak po wodzie mknie,
Gdy świat w lękliwym leży śnie
I na siebie sam się dąsa.
Pójdź z nami, ludzkie dziecię!
Tu - gdzie wody, tu - gdzie kwiecie
Przez odludzie, wróżki śladem,
Bo jest więcej bólu w świecie niźli pojąć dałbyś radę.
Gdzie, ze wzgórz tuż nad Glen-Car,
Lecą wody, nieść nowiny
Stawom wtulonym między trzciny,
Co gwiazd jasny nucą gwar,
Pstrągów szukamy śpiących,
By im wprost do ucha
Niespokojne szeptać sny,
Paprocie gnąc niechcący,
Których tylko strumień słucha,
Jak co wieczór ronią łzy.
Pójdź z nami, ludzkie dziecię!
Tu - gdzie wody, tu - gdzie kwiecie
Przez odludzie, wróżki śladem,
Bo jest więcej bólu w świecie świecie niźli pojąć dałbyś radę.
Odchodzi oto z nami
Ten ze smutnymi oczami
By nigdy już nie słyszeć
Cieląt na rozgrzanej łące
Ani nie widzieć myszek
Baraszkujących w mące
Ani czajnika na płonących drzewach
Co pokój umie w duszę wśpiewać.
Bo oto idzie, człowiek dziecięcy
Do strumieni, do kaczeńcy
Przez odludzie, wróżki śladem
Ze świata w którym bólu więcej niż zrozumieć dałby radę.
tłum. Wojtek Domagalski
W odmenty jeziornych wód,
Znam wyspę listowiem przybraną,
Gdzie mokrych susłów sny sielskie
Plusk czapli przerywa co rano.
Tam właśnie dzbany czarodziejskie
W mig nam potrafią wyśnić
Sto najczerwieńszych, skradzionych wiśni.
Pójdź z nami, ludzkie dziecię!
Tu - gdzie wody, tu - gdzie kwiecie
Przez odludzie, wróżki śladem,
Bo jest więcej bólu w świecie niźli pojąć dałbyś radę.
Gdzieś daleko za plażą w Rosses
Gdzie księżyc lśni zakochany
W piasku jasnowysrebrzanym
Zanurzając stopy bose
Prastare tańce tkamy
Wzrokiem spleceni i rękami
By, nim umknie księżyc płochy
Beztrosko zapląsać
Goniąc pianę, jak po wodzie mknie,
Gdy świat w lękliwym leży śnie
I na siebie sam się dąsa.
Pójdź z nami, ludzkie dziecię!
Tu - gdzie wody, tu - gdzie kwiecie
Przez odludzie, wróżki śladem,
Bo jest więcej bólu w świecie niźli pojąć dałbyś radę.
Gdzie, ze wzgórz tuż nad Glen-Car,
Lecą wody, nieść nowiny
Stawom wtulonym między trzciny,
Co gwiazd jasny nucą gwar,
Pstrągów szukamy śpiących,
By im wprost do ucha
Niespokojne szeptać sny,
Paprocie gnąc niechcący,
Których tylko strumień słucha,
Jak co wieczór ronią łzy.
Pójdź z nami, ludzkie dziecię!
Tu - gdzie wody, tu - gdzie kwiecie
Przez odludzie, wróżki śladem,
Bo jest więcej bólu w świecie świecie niźli pojąć dałbyś radę.
Odchodzi oto z nami
Ten ze smutnymi oczami
By nigdy już nie słyszeć
Cieląt na rozgrzanej łące
Ani nie widzieć myszek
Baraszkujących w mące
Ani czajnika na płonących drzewach
Co pokój umie w duszę wśpiewać.
Bo oto idzie, człowiek dziecięcy
Do strumieni, do kaczeńcy
Przez odludzie, wróżki śladem
Ze świata w którym bólu więcej niż zrozumieć dałby radę.
tłum. Wojtek Domagalski
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):