Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Luciano Tajoli
Luciano Tajoli - La signora di trent'anni fa
La signora di trent'anni fa
Tekst dodał(a): Riccardo
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Riccardo
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Riccardo
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Il cuore mio indiscreto
pace ancor non si dà,
sempre più sveglio e più inquieto
non si rassegna alla sua età.
Oggi mi ha ricordato, in gran segreto,
una signora di trent'anni fa.
Nel millenovecentodiciannove,
vestita di voile e di chiffon
io v'ho incontrata non ricordo dove,
nel corso oppure a un ballo-cotillon.
Ricordo gli occhi, gli occhi solamente,
segnati un pò con la matita blu,
poi vi giurai d'amarvi eternamente.
Vi chiamavate... non ricordo più.
La vita mia è perduta
se l'amor se ne va.
Oggi il mio cuore che non muta,
che non si piega alla sua età,
cerca la sua signora sconosciuta,
la sua signora di trent'anni fa.
Ricordo il primo bacio che v'ho dato
tremando di emozione e di passion,
un bacio lieve timido posato
tra quei capelli corti alla garconne.
Poi vi condussi... non ricordo dove,
e mi diceste... non ricordo più.
Nel millenovecentodiciannove
vi chiamavate... non ricordo più.
…..........
Poi vi condussi... non ricordo dove,
e mi diceste... non ricordo più.
Nel millenovecentodiciannove
vi chiamavate... forse... gioventù.
pace ancor non si dà,
sempre più sveglio e più inquieto
non si rassegna alla sua età.
Oggi mi ha ricordato, in gran segreto,
una signora di trent'anni fa.
Nel millenovecentodiciannove,
vestita di voile e di chiffon
io v'ho incontrata non ricordo dove,
nel corso oppure a un ballo-cotillon.
Ricordo gli occhi, gli occhi solamente,
segnati un pò con la matita blu,
poi vi giurai d'amarvi eternamente.
Vi chiamavate... non ricordo più.
La vita mia è perduta
se l'amor se ne va.
Oggi il mio cuore che non muta,
che non si piega alla sua età,
cerca la sua signora sconosciuta,
la sua signora di trent'anni fa.
Ricordo il primo bacio che v'ho dato
tremando di emozione e di passion,
un bacio lieve timido posato
tra quei capelli corti alla garconne.
Poi vi condussi... non ricordo dove,
e mi diceste... non ricordo più.
Nel millenovecentodiciannove
vi chiamavate... non ricordo più.
…..........
Poi vi condussi... non ricordo dove,
e mi diceste... non ricordo più.
Nel millenovecentodiciannove
vi chiamavate... forse... gioventù.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieSerce moje niedyskretne
spokoju wciąż nie daje,
wciąż bardzo pobudzone i niespokojne,
nie poddaje się mimo swego wieku.
Dziś przypomniało mi w wielkiej tajemnicy,
pewną damę sprzed trzydziestu lat.
W tysiąc dzięwięćset dziewiętnastym,
okrytą woalką i szyfonem,
spotkałem Panią, nie pamiętam gdzie,
na spacerze lub na balu.
Pamiętam te oczy, jedyne oczy,
lekko podkreślone niebieskim kolorem,
wtedy przyrzekłem kochać Panią wiecznie.
Nazywała się Pani... nie pamiętam już.
Moje życie jest stracone,
jeśli miłość odchodzi.
Dziś moje serce, które się nie zmienia,
które nie poddaje się mimo swego wieku,
szuka swojej nieznajomej,
swojej pani sprzed trzydziestu lat.
Pamiętam pierwszy pocałunek, którym Panią obdarowałem
drżąc z emocji i namiętności,
lekki pocałunek nieśmiało złożyłem
na tych krótkich włosach chłopięcej fryzury.
Potem poprowadziłem Panią... nie pamiętam dokąd,
i powiedziała mi Pani... nie pamiętam już co.
W tysiąc dziewięćset dziewiętnastym
nazywała się Pani... nie pamiętam już.
….......
Potem poprowadziłem Panią... nie pamiętam dokąd,
i powiedziała mi Pani... nie pamiętam już co.
W tysiąc dziewięćset dziewiętnastym
nazywała się Pani... może... młodość.
spokoju wciąż nie daje,
wciąż bardzo pobudzone i niespokojne,
nie poddaje się mimo swego wieku.
Dziś przypomniało mi w wielkiej tajemnicy,
pewną damę sprzed trzydziestu lat.
W tysiąc dzięwięćset dziewiętnastym,
okrytą woalką i szyfonem,
spotkałem Panią, nie pamiętam gdzie,
na spacerze lub na balu.
Pamiętam te oczy, jedyne oczy,
lekko podkreślone niebieskim kolorem,
wtedy przyrzekłem kochać Panią wiecznie.
Nazywała się Pani... nie pamiętam już.
Moje życie jest stracone,
jeśli miłość odchodzi.
Dziś moje serce, które się nie zmienia,
które nie poddaje się mimo swego wieku,
szuka swojej nieznajomej,
swojej pani sprzed trzydziestu lat.
Pamiętam pierwszy pocałunek, którym Panią obdarowałem
drżąc z emocji i namiętności,
lekki pocałunek nieśmiało złożyłem
na tych krótkich włosach chłopięcej fryzury.
Potem poprowadziłem Panią... nie pamiętam dokąd,
i powiedziała mi Pani... nie pamiętam już co.
W tysiąc dziewięćset dziewiętnastym
nazywała się Pani... nie pamiętam już.
….......
Potem poprowadziłem Panią... nie pamiętam dokąd,
i powiedziała mi Pani... nie pamiętam już co.
W tysiąc dziewięćset dziewiętnastym
nazywała się Pani... może... młodość.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):