Lunatycy Martwej Dyskoteki - Ostatni Zegarek

Porysowany zegarek, zakurzony samochód,
monopolowy otwarty dwadzieścia cztery na dobę.

Kurz jest na ulicy,
kurz jest też już w kościele,
jest tak brudno i gęsto,
zupełnie jakbym był w piekle.

Kurz burz.
Kurz burz.

Chaos i absurd znowu czuję,
znowu mam mdłości.
Mdłości są od nadmiaru,
od nadmiaru możliwości.
Ulice pełne piachu,
w nic już nie chce mi się wierzyć.
Jest tak pusto i martwo,
zupełnie jakbym był w niebie.

Jest tak martwo jakby w niebie.
Jest tak martwo jakby w niebie.
Jest tak martwo jakby w niebie.
Jest tak martwo jakby w niebie.

Mrok oddziela mnie od całej zewnętrznej reszty.
Budzę się nad ranem, on jest obok, nigdy nie śpi.
Dom w którym nigdy, nigdy wszystko się nie zmieści,
pozostając poza, irytujące resztki. Nie wiem.

Nie wiem, nie wiem, nie wiem dokąd iść.
Nie wiem, nie wiem, nie wiem dokąd iść.
Nie wiem, nie wiem, nie wiem dokąd iść.
Nie wiem, nie wiem, nie wiem dokąd iść.

Chaos i absurd.

Nie wiem, nie wiem.
Nie wiem, nie wiem.
Nie wiem, nie wiem.
Nie wiem, nie wiem.

To się spytaj!