Magdalena Pietruczak - Nasze wesele

Ty dziewczyno nie będziesz już sama,
z Tobą ten, z którym pójdziesz przez świat.
Za to jutro rozstaniesz się z mamą,
z marzeniami dziecięcych swych lat.

Co nam raj, gdy jesteśmy we dwoje.
Duet serc nam powie bez słów,
że od dzisiaj tyś mój a ja twoja
i że jutro uśmiechniesz się znów.

Co nam raj, gdy jesteśmy we dwoje.
Duet serc nam powie bez słów,
że od dzisiaj tyś mój a ja twoja
i że jutro uśmiechniesz się znów

Cały świat, nam do stóp
w rytmie walca wirując się ściele.
Czy to sen, że ten ślub,
to kochanie jest nasze wesele.
Czy to łza w oku twym czy to blask
tych obrączek co złocą nam dłonie.
Kiedy walc, jeszcze raz złączy nas
świat pomieści się w białym welonie.

Młode lata i dni samotności,
spłoną dzisiaj ulecą jak dym.
Tylko miłość się w sercu rozgości,
z losem splecie sie dobrym i złym.
Swych rodziców ucałuj przed progiem,
w białej sukni wybierasz się w dal,
Żegnaj młodość lecz witaj mój drogi,
dziś wesele więc na cóż ten żal.

Swych rodziców ucałuj przed progiem,
w białej sukni wybierasz się w dal,
Żegnaj młodość lecz witaj mój drogi,
dziś wesele więc na cóż ten żal.

Cały świat nam do stóp,
w rytmie walca wirując się ściele,
czy to sen, że ten ślub,
to kochanie jest nasze wesele.
Czy to łza, w oku twym czy to blask,
tych obrączek, co złocą nam dłonie.
Kiedy walc, jeszcze raz złączy nas,
świat pomieści się w białym welonie.

Tyle dni, ile gwiazd wciąż przede mną,
biały welon przemieni się w sny.
Jutro radość, bo będziesz już ze mną,
blask mych oczu odmieni złe dni.
Lecz obiecaj że w naszej podróży,
nie zawahasz się nie zgubisz mnie.
Wole twe ciepłe dłonie od róży,
wszystkie chwile poświęcić ci chcę.

Lecz obiecaj że w naszej podróży,
nie zawahasz się nie zgubisz mnie.
Wole twe ciepłe dłonie od róży,
wszystkie chwile poświęcić ci chcę.

Cały świat, nam do stóp
w rytmie walca wirując się ściele.
Czy to sen, że ten ślub,
to kochani jest nasze wesele